Η ταυρομαχία

D
Αλέξανδρος Χαρκιολάκης

Η ταυρομαχία

Η φωτογραφία που βλέπετε να συνοδεύει το κείμενο προέρχεται από τον πίσω τοίχο ενός δημοτικού σχολείου κάπου προς το Πάνγκαλτι, μία γειτονιά στο Σίσλι. Δεν ξέρω ποιος αποφάσισε να τη ζωγραφίσει εκεί, ποιος έδωσε την άδεια και πότε έγινε. Την είδα ένα πρωινό που περνούσα και τη φωτογράφισα.

Η ζωή μοιάζει συχνά με ταυρομαχία, απλά κάποιες φορές είσαι ο ταυρομάχος και κάποιες φορές ο ταύρος. Ζώντας στην Τουρκία και το 2016, είδα και βίωσα πολλά. Τα περισσότερα απ’ αυτά σού φέρνουν μια ταγκή γεύση στο στόμα όταν τα σκέφτεσαι και σίγουρα είναι υλικό για ιστορίες που θα λες σε είκοσι χρόνια, γύρω από τραπέζια με φίλους. Φύσει αισιόδοξος, όπως βλέπετε, θεωρώ ότι θα είμαι κάπου εδώ γύρω σε είκοσι χρόνια για να τα λέω. Ακόμη και επικείμενη δικτατορία βίωσα δηλαδή, αν και έτυχε εκείνες τις μέρες να βρίσκομαι στην Αθήνα. Σίγουρα όμως έχω ζήσει τα απόνερα αυτής της ιστορίας. Ίσως αν ήμουν εδώ να είχα απηυδύσει και τώρα να σας έγραφα από κάποια άλλη ήπειρο.

Οι απολογισμοί, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι συχνοί. Μία διαδικασία τσεκαρίσματος της πραγματικότητας για να δεις πού βρίσκεσαι και πώς πηγαίνουν τα πλάνα σου. Αν οι στόχοι σου εκπληρώνονται ή αν πρέπει να τους αναπροσαρμόσεις.

Είναι πολλά αυτά που θέλω να πετύχω και το 2017, όπως πολλά ήταν και αυτά του 2016. Κάποια έγιναν, κάποια πρόεκυψαν στον δρόμο και αναπροσάρμοσαν τους στόχους, και κάποια άλλα, δυστυχώς, δεν ευοδώθηκαν.

Διάβασα πολλά βιβλία, άκουσα αρκετή μουσική, είδα σινεμά, έμαθα πράγματα και ταξίδεψα αρκετά. Μέχρι και στη μακρινή Βραζιλία έφτασε η χάρη μου! Δεν ήταν και λίγο. Μίλησα και συναναστράφηκα ενδιαφέροντες ανθρώπους, άπλωσα τα δίχτυα μου και προς άλλες γνωστικές περιοχές που δεν τις γνώριζα καλά και που ακόμη τις μαθαίνω, και, σε πείσμα εκείνων που με ρωτάνε, «Μα καλά, εσύ πού το ξέρεις αυτό;» η απάντηση πάντα είναι, «Θα το μάθω!» ή: «Θα το ερευνήσω —και όχι πάντα από τη σκοπιά που νομίζεις». Τι να πω; Ήμουν φιλοπερίεργος από μικρός.

Δεν έμαθα καλά τούρκικα, όπως θα ήθελα. Βέβαια, γνωρίζω περισσότερα σε σχέση με πέρυσι και σίγουρα συνεννοούμαι καλύτερα. Γενικώς δεν το έχω ιδιαίτερα με τις γλώσσες. Κάτι στο κομμάτι του εγκεφάλου που έχει σχέση με την εκμάθηση γλωσσών δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Έχω βάλει ένα μακροπρόθεσμο πλάνο όμως που έχει σχέση με τη δεκαετία των 40, στην οποία θα εισέλθω οσονούπω, και που λέει ότι θα μάθω καλά δύο ακόμη ξένες γλώσσες πριν φτάσω τα 50. Για να δούμε, έχω χρόνο μπροστά μου.

Φέτος, έχασα τον παππού μου. Ήταν φίλος μου και σταθερή παρουσία για μένα στη ζωή μου. Στενοχωρήθηκα όσο και μεγάλος να ήταν, όσο και μεγάλος να είμαι κι εγώ. Από την άλλη, αισθάνομαι ευλογημένος. Έφτασα 39 και είχα ακόμη τους παππούδες μου. Πόσοι είναι τόσο τυχεροί; Λίγοι. Πέρασα ωραία παιδικά και εφηβικά χρόνια με τον παππού μου, αλλά και μετά ως νεαρός άντρας ήταν πάντα εκεί. Κάθε φορά που τον σκέφτομαι συγκινούμαι, αλλά πάντα μού έρχονται οι ωραίες αναμνήσεις στο μυαλό, εικόνες που με κάνουν τελικά και χαμογελάω.

Φέτος, δίδαξα και γνώρισα πάλι τόσους νέους ανθρώπους. Άλλοι από αυτούς θα πάνε ψηλά, φαίνεται άλλωστε αυτό, άλλοι θα προσπαθήσουν και θα καταφέρουν πολλά. Ελπίζω μονάχα να μη βρίσκονται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, γιατί με αυτά που βιώνουμε εδώ είναι πάντα θέμα τύχης. Τουλάχιστον οι πιθανότητές είναι με το μέρος σου σε μια πόλη 17 εκατομμυρίων ανθρώπων. Όχι σαν εκείνους τους δυστυχείς ανθρώπους που βλέπω να συνωστίζονται για να φύγουν από το Χαλέπι και πονάει η ψυχή μου. Που χάνουν τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους σε παγωμένα νερά στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο…

Η ζωή δεν έχει φτιαχτεί για εκείνους που τα θέλουν όλα εύκολα ή που ονειρεύονται διαρκείς Παράδεισους. Τίποτε από τα δύο δεν υπάρχει. Η ικανοποίηση στη ζωή προέρχεται από πολλά μικρά ωραία και από λίγα μεγάλα ωραία. Από τη ζωγραφιά που μου έφτιαξε η κόρη ενός καλού μου φίλου και από το ότι ετοιμάζομαι να βγάλω ένα βιβλίο μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Από το ότι κέρδισε η ομάδα μου και από το ότι έχω χρήματα για να αγοράσω φαγητό και σήμερα.

Ήταν μια γεμάτη χρονιά, ας είναι έτσι γεμάτη και αυτή που θα έρθει, με λιγότερα δυσάρεστα όμως. Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλες και όλους, το 2017 να έχει ενδιαφέρον και συγκινήσεις σε τόση αναλογία όση αντέχει ο καθένας μας.