Σε μια εποχή πέρα από κάθε φαντασία

C
Κυριάκος Αθανασιάδης

Σε μια εποχή πέρα από κάθε φαντασία

Στην Ελλάδα, οι τυχεροί της εποχής μάθαμε τον Κόναν στις αρχές του 1978 από τον Καμπανά, τέσσερα χρόνια πριν το περίφημο φιλμ του John Milius με τον Arnold Schwarzenegger. Ο ήρωας του Robert E. Howard, ενός συγγραφέα που «μας συγκινεί γιατί εξαγγέλλει ένα πλήρες και πλούσιο, ένα εντελεχές όραμα του κόσμου, με μια φωνή τραυλή, σπασμένη, λίγη», όπως θα έγραφε ο Ηλίας Λάγιος κάτι παραπάνω από είκοσι χρόνια μετά στη δική του ανθολογία για το Κατάρτι, δεν είχε, ούτε απέκτησε ποτέ, έναν πραγματικά αντάξιο αντίπαλό του, κάποιον που να είναι σε θέση να σταθεί στα ίσια απέναντί του και να μπορέσει να τον νικήσει, μολονότι η φαντασία του Howard ήταν αυτή που ουσιαστικά έπλασε ένα απολύτως καινούργιο και σχεδόν αφόρητα πυκνοκατοικημένο σύμπαν, έναν κόσμο που γέννησε πολλές χιλιάδες βιβλία, αμέτρητα κόμικς, επιτραπέζια παιχνίδια, παιχνίδια ρόλων, games, ταινίες, σειρές, και βέβαια σημαντικότατους και εξαιρετικά επιτυχημένους ήρωες τού Sword-and-Sorcery — ό,τι βάλει ο νους. Τους σεβόμαστε όλους βέβαια, αλλά στ’ αλήθεια κανείς τους δεν είναι Κόναν.

Ας το πούμε: σπάνια ένας άνθρωπος κατορθώνει να αλλάξει τον κόσμο τόσο έντονα όσο το έκανε αυτός ο ταλαιπωρημένος νεαρός άντρας από το Τέξας, που ήξερε μόνο το σπίτι του, τη μάνα του, και τα πλήκτρα της γραφομηχανής του… και τον Lovecraft, με τον οποίο αλληλογραφούσε. Έγραψε δέκα χρόνια όλα κι όλα, και κάτι παραπάνω από εκατό διηγήματα και νουβέλες σε διάφορα είδη, αλλά σχεδόν πάντα με τον «ίδιο» ήρωα, ένα ιδεατό όραμα του εαυτού του. Υποφέροντας από κατάθλιψη σε μια εποχή που η αρρώστια αυτή δεν μπορούσε να καταπολεμηθεί, αυτοκτόνησε στα τριάντα του χρόνια μη μπορώντας να αντέξει τη βαριά μοναξιά όταν έμεινε μόνος.

Εμείς πάλι, και πλέον όσον αφορά τα κόμικς, γνωρίσαμε τον Κόναν τον Βάρβαρο κάτι παραπάνω από σαράντα χρόνια μετά τον χαμό του δημιουργού του, από τα περίφημα σενάρια —διασκευές των διηγημάτων— του Roy Thomas και το αριστοτεχνικό σχέδιο του Barry Windsor Smith, ενώ έμελλε να χαραχτεί ακόμη πιο έντονα μέσα μας από τις εικόνες του πιθανώς καλύτερου σχεδιαστή του στη Marvel, του πελώριου John Buscema. Αλλά και τόσων άλλων πριν και μετά από αυτόν. Και λοιπόν, είναι πάλι η Marvel που θα μας ξανασυστήσει τον Κόναν τον Βάρβαρο σχεδόν από την αρχή, όταν πέρυσι το καλοκαίρι πήρε πάλι τα δικαιώματα του #1 ήρωα των βάρβαρων καιρών της προϊστορίας μας, για να βγάλει μία σειρά από 12 υπέροχα τεύχη που συγκεντρώνονται, εδώ, σε δύο τόμους 300 σελίδων συνολικά, μια δωδεκάδα τεύχη που είναι ό,τι καλύτερο έχουμε διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια πάνω στον Κιμμέριο, τον μαυρομάλλη με το βλοσυρό βλέμμα και το σπαθί στο χέρι, τον κλέφτη με τις απέραντες μελαγχολίες και τα απέραντα κέφια, τον αθάνατο ήρωα που δεν υπάκουσε ποτέ σε καμιά εξουσία, σε κανέναν θρόνο και σε κανένα θεό. 

Το σενάριο του δίτομου έργου υπογράφει ο Jason Aaron («O Jason Aaron γεννήθηκε για να γράψει τον Κόναν τον Βάρβαρο», διαβάσαμε) και το σχέδιο ο συγκλονιστικός Mahmud Asrar στα 10 από τα 12 τεύχη και ο ιδιαίτερα αναπάντεχος Gerardo Zaffino στα υπόλοιπα δύο, ενώ το χρώμα επιμελήθηκε και στα 12 ο Matthew Wilson. Η δουλειά όλων τους είναι τέτοια που οι φαν του Κόναν δεν θα μείνουν απλώς ικανοποιημένοι, αλλά θα κρατήσουν τους δύο τόμους για πάντα στη βιβλιοθήκη τους — το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα. Το σχέδιο είναι μεγαλειώδες, εκρηκτικό και, σε πολλές στιγμές, τέτοιο που σου κόβει την ανάσα, ενώ οι πολλές ιστορίες από κάθε ηλικία του Κόναν μάς κάνουν να χαμογελάμε κάθε φορά από την αρχή, και να ξεφυλλίζουμε τα βιβλία με αδημονία για τη συνέχεια. Κοινό τους υπόβαθρο: μια ιστορία που διατρέχει και τα 12 τεύχη, μέχρι την τρομερή κορύφωση και τον —ναι— θάνατο του Κόναν που μας «υπόσχεται» ο τίτλος της σειράς.

Όμως φυσικά ο Κόναν δεν μπορεί να πεθάνει. Έτσι δεν είναι;

Το ολοκαίνουργιο αυτό έπος βρήκε στο Οξύ το καλύτερο σπίτι που θα μπορούσε να έχει στην Ελλάδα. Η έκδοση είναι, συνολικά, άψογη. Οι φαν να σπεύσετε.