Αλέξανδρος Μίχας

Τα φαντάσματα του Ντίκενς δεν μένουν πια εδώ. Ή μήπως όχι;

Μια πολιτική στάση βγαλμένη από τα υγρά όνειρα των σκοταδιστών.

Πυγμή και εξηγήσεις: τα δύο όπλα κατά του λαϊκισμού.

Για την επιλογή του Θεάτρου Τέχνης, και για την αξιοπρέπεια του κοινού.

Η διπλή εργαλειοποίηση των προσφύγων από την κυβέρνηση: από τους τριτοκοσμικοιύς αλληλέγγυους στα ξενοφοβικά ένστικτα του ημεδαπού πληθυσμού.

Μια απλή, γόνιμη αντίδραση στη δικτατορία της ανοησίας που πνίγει την κοινωνία.