Γιάννης Δημητρόπουλος

Μιναρέδες, κοινές (ή περίπου) ονομασίες, δύο (ή περίπου) γλώσσες, και μια φρουτοσαλάτα.

Σερβία, Βαλκάνια, παρελθόν, παρόν, και ένα μέλλον που μπορεί να μην υπάρξει «ποτέ».

Εικόνες από ένα κουρείο στο Ζάγκρεμπ.

Από την «τέως διοίκηση», στη δεύτερη, ομόκεντρη, πρωτεύουσα: Μία διαδρομή.

Μονοήμερη εκδρομή στη (γλυκιά) θάλασσα της Ουγγαρίας.

Λουτροπόλεις, πάρκα, πλαζ γλυκού νερού, και καφετέριες όπου μπορεί κανείς να παραγγείλει τα πάντα — έως και φραπέ.

Το Μανχάταν, το Μπρούκλιν και το Μπρονξ της Κωνσταντινούπολης.

Παλιές ναυμαχίες, στεριανοί φάροι και σύγχρονοι μαραθώνιοι δρόμοι.

Μοναστηριακή κουζίνα στο Ζάγκρεμπ: το ψάρι στο νερό, μετά στο λάδι και τέλος στο κρασί.

Σκάκι, βιβλία, ουρανοξύστες και πετρέλαιο στη στέπα.