Νίκος Ψαρρός

Τι μας διδάσκει ο Φάουστ για το φετινό Πάσχα του εγκλεισμού.

Όπως η αγρανάπαυση δεν σημαίνει αργία για τον αγρότη, η αγρανάπαυση της πανδημίας δεν σημαίνει, δεν πρέπει να σημαίνει, αδράνεια.

Πώς και γιατί μετρούν τον χρόνο τα μόνα όντα στον πλανήτη που δεν έχουν χρόνο: τα μόνα που ξέρουν ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες.

Ο πιο εύκολος τρόπος να χάσει κανείς την ανθρωπιά του είναι να ξυπνήσει το τέρας που ο καθένας μας κρύβει μέσα του: το τέρας της αυτοδικαίωσης.

Η μανία της επιτυχίας και η λαγνεία της φήμης και της δόξας.

Ο Ηράκλειτος, η διαμόρφωση του δασικού περιβάλλοντος και η συνήθεια.

Σκαρφαλώνοντας το βουνό του χρόνου: Μια αφιέρωση σε αυτές κι αυτούς που βρίσκονται μαζί μου στο ίδιο υψόμετρο – και σε όλους τους άλλους…

Μάτι, Μαραθώνας: Το απόλυτο πριν και το απόλυτο μετά. Ή, όταν ο χρόνος σταμάτησε να κυλά.

Η κριτική του Λάιμπνιτς στη νευτώνεια Φυσική ως μεταφυσικός προπομπός της Θεωρίας της Σχετικότητας.

Γιατί γιορτάζουμε την Ανάσταση του Ιησού και το Πάσχα (και όχι τον θάνατο του Ζίγκφριντ και το Ράγκναροκ).