Ολοκληρωτική ήττα: Για τη διαχείριση της κατάστασης μετά τα γεγονότα του Ιουλίου.

Μιλώντας με τους φοιτητές, πίνοντας λίγη μπίρα, προσπαθώντας να γίνεις λίγο πιο ροκ — γιατί έτσι πρέπει.

Η Πόλη όπως τη βρήκα εφτά εβδομάδες και ένα πραξικόπημα μετά.

Για το μοναδικό όραμα ενός πολύ σπουδαίου: του Μαξ Ράινχαρντ.

Η Τουρκία φλέγεται και δεν είναι από τη ζέστη.

Brexit: Τρία πρώτα συμπεράσματα και μία παραίνεση.

Καλοκαιρινά αναγνώσματα, με αφορμή το graphic novel του Soloup.

Οι φετινοί εορτασμοί για την Άλωση χαρακτηρίζονται από την παρουσία του απόλυτου σούπερσταρ.

Η εφαρμογή του νόμου ως το θεμέλιο της ισότητας και του κράτους δικαίου. Και η οργή.

Γάμοι και πανηγύρια, νυφικά και φραμπαλάδες, και η μουσική του Τζον Γουίλιαμς από τον Πόλεμο των Άστρων.

Από τη λίμνη της Ζυρίχης ξεκινά το ποτάμι Λίμματ που ενώνεται μετά από 36 χιλιόμετρα με το ποτάμι Άαρε για να δώσει αργότερα το νερό του στον κραταιό Ρήνο, την υδάτινη αορτή της Κεντρικής Ευρώπης.

Οι νέοι της Πόλης, που θέλουν —και αυτοί— να φύγουν.

Μια διαδρομή από το Πάσχα στο χωριό μέχρι την πρώτη Μεγάλη Εβδομάδα μακριά από την Ελλάδα.

Εικονικές παγκόσμιες πόλεις. Και ο θρίαμβος του πολιτισμού.

Ζώντας σε ένα πραγματικά οργανωμένο κράτος: οι πρώτες εντυπώσεις.

Παρατηρώντας, ακούγοντας, αγγίζοντας, μυρίζοντας. Και ο R2D2.

Ανθρωπότυποι της Πόλης: οι τύποι με τα κασελάκια στους δρόμους.

Σωματικά και πνευματικά ταξίδια, γνωριμίες με διαφορετικούς τόπους και ανθρώπους και η εντρύφηση στην καθημερινότητά τους.

Οι ιμάμηδες και ο, μερικώς αόρατος, προσηλυτισμός.

Για τη σημειολογία της σημαίας, ενός συμβόλου που ηττάται κάθε ημέρα.

Η αναπόδραστη πορεία των ανθρώπων: Η κοινή μας μοίρα.

Για την τρομοκρατική ενέργεια στην Ιστικλάλ. 

Θεατρικές, κινηματογραφικές και γαστριμαργικές λονδρέζικες εμπειρίες που διαρκούν λίγο, μα που δεν ξεχνιούνται εύκολα—  ίσως και ποτέ.

Αμβούργο: χίλια χρόνια μαζί με τη θάλασσα, έτοιμο για καινούρια ταξίδια.