Αλλαχού

Αλλαχού

Σε άλλο μέρος, σε άλλο τόπο, στο παγκόσμιο συναπάντημα της πραγματικής μητρόπολης.

Η πρώτη αλλαγή εντοπίζεται στην ατμόσφαιρα, στον αέρα συγκεκριμένα, όταν νιώθεις πιο έντονη την αίσθηση της υγρασίας που κάνει τα ιγμόρεια να φρακάρουν για λίγο μέχρι η αναπνοή σου να συνηθίσει στο νέο περιβάλλον· τα χείλη σου ξεραίνονται σχεδόν αμέσως· το σώμα αντιδρά πριν από τον νου, προσαρμόζεται. Έπειτα είναι το νερό, με γεύση γλυφή, σχεδόν πικρή, σαν να προέρχεται από την αιώνια σκουριά των παλιών σωλήνων της ύδρευσης, το χλώριο είναι τόσο έντονο που δεν αφήνει τον καφέ να βράσει κανονικά στο μπρίκι, αλλοιώνει την σύνθεση των ροφημάτων, τραχεύει το δέρμα που αναζητά τη χαμένη του ενυδάτωση, σε ξεδιψά χωρίς όμως να σε αναζωογονεί, μετά από λίγο σχεδόν ξεχνάς να πιεις. Η ματιά οργώνει καινούριες εικόνες, άλλοι άνθρωποι, άλλες γλώσσες, κτίρια, δρόμοι και σύννεφα, άλλοι ρυθμοί ζωής, άλλα προβλήματα. Είναι ωραία τα προβλήματα των άλλων, σχεδόν χαίρεσαι, ως επισκέπτης, να τα ακούς, προβλήματα νορμάλ: ακρίβεια, δυσθεώρητα ενοίκια, σκληρός επαγγελματικός ανταγωνισμός, έλλειψη ελεύθερου χρόνου, καθυστερήσεις στις πτήσεις και σχέσεις που δεν κρατάνε πολύ λόγω της πόλης-τράνζιτο, της πραγματικής παγκόσμιας μητρόπολης, στην οποία όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη περνάνε μικρά ή μεγάλα διαστήματα της ζωής τους, σαν ταξιδιώτες, φοιτητές ή εργαζόμενοι, γνωρίζουν κόσμο από όλες τις χώρες, μεθούν, συγκατοικούν, συνεργάζονται, ερωτεύονται και, μια συννεφιασμένη ημέρα, απλώς πακετάρουν και αποχαιρετούν την πόλη για πάντα. Στην παγκόσμια μητρόπολη, όλες οι αποφάσεις, από την επιλογή καριέρας μέχρι την επιλογή εστιατορίου, λαμβάνονται γρήγορα και πάντα βάσει πλάνου. Δεν νοείται καθημερινότητα χωρίς πλάνο, χωρίς ορθή διαχείριση του διαθέσιμου χρόνου, χωρίς προγραμματισμό συνεργασιών και συναντήσεων, η προβλεψιμότητα είναι ταυτόχρονα το κύριο στοιχείο της καθημερινής ρουτίνας αλλά και του μελλοντικού σχεδιασμού, σου δίνει την ψυχολογική ασφάλεια ότι μπορείς να σχεδιάσεις τη ζωή σου, να σκεφτείς μακροπρόθεσμα, να θέσεις σαφείς στόχους που, ακόμα και αν δεν επιτευχθούν, η διαδρομή προς την επίτευξή τους θα σου ανοίξει πιθανότατα άλλες πόρτες, άλλες επιλογές. Η παγκόσμια μητρόπολη διαφέρει από την επαρχία, δεν νιώθεις τόσο ξένος όταν περπατάς ανάμεσα σε τόσους άλλους ξένους, όταν οι περισσότεροι δίπλα σου μιλάνε την τοπική γλώσσα το ίδιο στραβά όσο εσύ, όταν οι κουζίνες όλων των χωρών παρατάσσονται η μία δίπλα στην άλλη, σε μικρά εστιατοριάκια που συμβολίζουν ταυτόχρονα μια παγκόσμια γευστική συνύπαρξη αλλά και έναν λανθάνοντα κοινοτικό διαχωρισμό. Είναι εύκολο να ζήσεις και να συνηθίσεις τους ρυθμούς της παγκόσμιας μητρόπολης, αλλά το να ριζώσεις εκεί δεν είναι τόσο απλό, λείπουν τα προσωπικά σημεία αναφοράς, η ταύτιση με τα κοινά, τα προβλήματα της θετής πατρίδας δύσκολα τα αισθάνεσαι σαν δικά σου, δεν σε αφορούν το ίδιο όπως εκείνα της βιωματικής πατρίδας, τα οποία, όσο αν αποφεύγεις να πληροφορηθείς, πάντα θα βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Θυμάμαι μια φίλη που γύρισε πριν λίγα χρόνια από την παγκόσμια μητρόπολη εδώ στον δικό μας αθηναϊκό μικρομεγαλισμό και μια ημέρα την πέτυχα μαζί με άλλους εθελοντές να φροντίζουν ένα ξεχασμένο παρκάκι στην καρδιά του κέντρου, βάφοντας τα φθαρμένα παγκάκια με ζεστά χρώματα. Θυμάμαι τα παγκάκια εκείνης της γειτονιάς να λάμπουν στον ήλιο φροντισμένα σαν τα ξεχασμένα μέλη μιας οικογένειας που χρειάζονται βοήθεια, βοήθεια που τα παγκάκια της παγκόσμιας μητρόπολης δεν θα χρειαστούν ποτέ.