Ανυπόκριτη γιορτή

C
Γιάννης Κοτσιφός

Ανυπόκριτη γιορτή

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Ο σταθμός Σούμαν στις Βρυξέλλες ήταν κλειστός όλη μέρα την περασμένη Πέμπτη εξαιτίας της Συνόδου Κορυφής. Δεκάδες αστυνομικοί ήταν εγκατεστημένοι στο αίθριο του Residence Palace, συνεδριακά τραπέζια και καθίσματα είχαν σχηματίσει ένα πληθωρικό Π στην αίθουσα, κάποιοι διάβαζαν, κάποιοι έπαιζαν μίνι επιτραπέζια ή χαρτιά, άλλοι κουβέντιαζαν χαμηλόφωνα. Η περιοχή ήταν αποκλεισμένη, περνούσες μόνο πεζός, όσοι είχαμε δουλειά εκεί το είχαμε πληροφορηθεί, στο γραφείο κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε, ίσως να ακούστηκαν μερικά αστεία (και οι περισσότεροι εκεί υπερασπίζονταν ανθρώπινα δικαιώματα σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις πριν καν μάθουμε εμείς ότι τις λένε έτσι). Το πρωί, προτού ανοίξει η αγορά, δίπλα στο έρημο παγοδρόμιο, που είναι φτιαγμένο, όπως όλες οι ευκαιριακές κατασκευές του είδους, για να φαίνεται όμορφο μόνο όταν είναι γεμάτο, κι ακόμη περισσότερο τη νύχτα, φωτισμένο, δύο ένοπλοι στρατιώτες κοιτάζουν το ελικόπτερο που μετεωρίζεται για λίγο κάπου πάνω από την Ευρωπαϊκή Περιοχή. Το βράδυ στην Γκραν Πλας ένοπλοι αστυνομικοί παρακολουθούν το θέαμα του φωτισμού, ο κόσμος μού φαίνεται πιο πολύς από κάθε άλλη χρονιά, πολλοί χορεύουν τα βαλς που ακούγονται, στην υπαίθρια αγορά γύρω από το δημαρχείο δεκαπεντάχρονα παιδιά κάνουν βόλτες, βγάζουν σέλφι — οι Βρυξέλλες γιορτάζουν ανυπόκριτα, έχουν κάνει συμβιβασμούς και γιορτάζουν… Στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, στην πτήση που φτάνει από τη Θεσσαλονίκη γίνεται εκτάκτως έλεγχος διαβατηρίων, επιτόπου, στη θύρα όπου περιμένουμε να επιβιβαστούμε. Ναι, κάνουμε συμβιβασμούς, οι πιο πολλοί χαμογελούν, ιδίως όταν ο ένας από τους τρεις αστυνομικούς εξετάζει κάποιες φθαρμένες ταυτότητες με μια χάι-τεκ λούπα που βγάζει κάθε τόσο από την τσέπη του, «Βέβαια, τώρα που πέσαν βόμβες στο Παρίσι μάς έπιασε η ανησυχία, όσο πέφτανε στη Συρία ήταν καλά», ανοίγει μια εν αναμονή συνεπιβάτις, υπερβολικά μεγαλόφωνα, τον κύκλο της κατήχησης, ακόμα και η φίλη στην οποία υποτίθεται πως απευθυνόταν κάπως δυσφορεί, ανεξιχνίαστο αν είναι για την ένταση ή για το περιεχόμενο των λόγων, και στα λίγα επιπλέον λεπτά της αναμονής θυμάσαι εκ νέου ότι το δικαίωμα του συμβιβασμού υπέρ της χαράς εκεί όπου επιστρέφεις απαγορεύεται, τα παράσημα της ηθικής υπεροχής κερδίζονται με τη ρητορική της ασυμβίβαστης οδύνης. (Στην εκπομπή «Πλανήτης Γραφή», την Τρίτη 22/12, συζητάμε με τον καθηγητή της Σχολής Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ Χρήστο Φραγκονικολόπουλο για τη ρητορική του μίσους στην Ευρώπη.)