Αυταπάτες και πειράματα

Είναι από τα «ήθη και έθιμα» της ΔΕΘ. Εργατοπατέρες και εργατομητέρες, συνήθως με μια καριέρα υπαλλήλου ΔΕΚΟ ή τραπεζών πριν καταλάβουν τη θέση του προέδρου στο Εργατικό Κέντρο της περιοχής τους, να αραδιάζουν ποσοστά ανεργίας σε κακοπληρωμένους ή απλήρωτους για μήνες δημοσιογράφους, επιδιδόμενοι σε μια πλειοδοσία δυστυχίας: «Εγώ στην περιοχή μου έχω 30% ανεργία», λέει ο ένας, «Εμείς 40%, και στους νέους 60%», ανεβάζει τον ανταγωνισμό ο άλλος, «Ο τόπος μας ερήμωσε, οι νέοι μεταναστεύουν», ο τρίτος.

Φέτος η ΓΣΕΕ έχει έναν πρόσθετο λόγο να ανεβάζει τους τόνους· βλέπεις, στα ανοιχτά ζητήματα της επόμενης αξιολόγησης περιλαμβάνεται και ο συνδικαλιστικός νόμος. Έτσι, οι ημιμόνιμοι πρόεδροι (κάτι σαν το μανικιούρ, μόνο που διαρκεί περισσότερο) βάλθηκαν να μας πείσουν πόσο χρήσιμος είναι αυτός ο συνδικαλισμός που υπηρετούν —και τους υπηρετεί— επί δεκαετίες. Ανάμεσα στην πραμάτεια που άπλωναν, τα ποσοστά ανεργίας και τα άλλα δράματα, οι πρόεδροι υπενθύμιζαν ότι «μόνο ο συνδικαλιστής μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους». Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η Έδεσσα, δεν αρκεί ένας συνδικαλιστής ούτε ένα Εργατικό Κέντρο: εξ ου και έχουν τρία. Τριπλό σώσιμο δηλαδή, και τρεις πρόεδροι. «Καλούμε την κυβέρνηση να μην είναι εχθρός των συνδικάτων». «Τι; Θέλουν να κλείσουν τα εργατικά κέντρα;» «Η εργατική εστία και η εργατική κατοικία καταργήθηκαν, οι εισφορές όμως εξακολουθούν να εισπράττονται, και από τα 330 εκατομμύρια ευρώ που μαζεύονται ο ΟΑΕΔ μάς δίνει 15 εκατομμύρια. Εμπαίζουν στα μούτρα μας το εργατικό κίνημα. Η κυβέρνηση κατάντησε τους Έλληνες επαίτες». Και άλλα πολλά παρόμοια… Κάποιος συνδικαλιστής τόλμησε να ψελλίσει ότι, «Πρέπει να ξεκινήσουμε από εμάς, να γίνουμε καλύτεροι, και τότε να βρούμε την όποια λύση», για να τον κατακεραυνώσουν: «Εσύ δεν είσαι αναπληρωματικό μέλος στη διοίκηση του νοσοκομείου; Εκεί που σε έχει τοποθετήσει η κυβέρνηση…»

Τα καρφιά συνέχισαν να πέφτουν βροχή για τον «πολύ αριστερό πρωθυπουργό» που όταν ήταν στην αντιπολίτευση συμμετείχε στις πορείες των συνδικαλιστών και τώρα είναι «ο μοναδικός πρωθυπουργός που δεν έχει συναντήσει συνδικαλιστική οργάνωση επί 19 μήνες», παρά μόνο «αποφασίζει για αυξήσεις εισφορών με προνομιακούς συνομιλητές τους εργοδότες». Και όχι μόνο, αλλά «πλάσαρε τις θέσεις της ΓΣΕΕ ως πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, αλλά τις ξέχασε πολύ γρήγορα». Όλα αυτά, με φόντο την αφίσα της ΓΣΕΕ με σύνθημα: «Τέρμα πια στις αυταπάτες. Βάζουμε τέλος στα πειράματα, στην ανεργία, στη φτωχοποίηση». Μάλιστα. Οι προτάσεις της ΓΣΕΕ τις οποίες υπέκλεψε ο Τσίπρας (αυτά παθαίνεις άμα δεν κατοχυρώνεις το copyright), τις πλάσαρε ως πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και μετά αναγνώρισε ότι ήταν αυταπάτες.

Τώρα, σε ποιες αυταπάτες θέλει να βάλει τέλος η ΓΣΕΕ δεν κατάλαβα, πάντως σίγουρα όχι στις δικές της. Ο πρόεδρος της Θεσσαλονίκης θυμήθηκε την πασαρέλα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από το εργοστάσιο της ΕΛΒΟ και τις υποσχέσεις που έδιναν στους εργαζόμενους για κρατικοποίηση της εταιρείας που έχει λειτουργικό κόστος 20 εκατομμύρια ευρώ. Ζήτησε, με άλλα λόγια, αυτό που του τάξαν — τους λαγούς με τα πετραχήλια τους. Μετά βγήκε στην υπεράσπιση του ΟΑΣΘ (είναι πολλά τα μέλη, πρόεδρε…) κατηγορώντας τον Σπίρτζη ότι προσπαθεί παρασκηνιακά να μειώσει τους μισθούς (μειώθηκαν μόλις 7% στα χρόνια της κρίσης), ενώ ο Οργανισμός αυτός έχει κάνει τόσα για τους φοιτητές και για τα άτομα με αναπηρία και υπάρχουν συμβάσεις που πρέπει να τηρηθούν. Ο πρόεδρος των Σερρών, πάλι, κατηγόρησε την κυβέρνηση για ανικανότητα και έλλειψη προσανατολισμού στους κλάδους που στηρίζει, για τη στοχοθεσία της πολιτικής της — ότι οικονομία δεν είναι μόνο ο τουρισμός και ότι η ΕΒΖ έδινε ζωή στο νομό του: κοινώς, ζητούσε κρατική στήριξη και αυτός.

Με τις αυταπάτες δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα, αλλά τι γίνεται με τα πειράματα; Τι εννοεί ο ποιητής με εκείνο το «βάζουμε τέλος στα πειράματα;» που ζητά η ΓΣΕΕ; «Να πάψει ο κόσμος να έχει την παθητική στάση του να σιχτιρίζει από το σπίτι και να κατέβει να διαδηλώσει». Απλά πράγματα για τον οργανωτικό γραμματέα της ΓΣΕΕ. Ή, όπως το έθεσε ένας άλλος συνδικαλιστής, «Τους καλούμε όλους, είτε είναι συνταξιούχοι, είτε άνεργοι, είτε γυναικούλες (!) να κατέβουν το Σάββατο στον δρόμο». Και πώς θα μπει τέλος στα πειράματα; Ζητά εκλογές η ΓΣΕΕ; Ανατροπή της κυβέρνησης; «Τα συνδικάτα δεν ανατρέπουν πρόσωπα αλλά πολιτικές. Τα συνδικάτα ουδέποτε είχαν αυταπάτες, δεν βάζαν υπερφίαλους στόχους», με διαβεβαιώνουν οι συνδικαλιστές.

Απλώς βάζουν στόχους που μετά αντιγράφουν αριστεροί πολιτικοί, που μετά γίνονται πρωθυπουργοί και διαπιστώνουν ότι ήταν αυταπάτες.