Εκδόσεις Αντίποδες

Το βιβλίο υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα της Κρίσης: οι νέες εκδόσεις και τα τιράζ, και φυσικά τα κέρδη, μειώθηκαν αισθητά πριν καν αυτή αρχίσει να μονοπωλεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ο Αμάγκι ρώτησε παλιούς, ιστορικούς, βασικούς Έλληνες εκδότες, καθώς και κάποιους από τους νεότερους, αλλά και από τους πολύ νέους, για το πώς αποτιμούν την κατάσταση. Ταυτόχρονα, μας μιλούν για τις καινούριες τους εκδόσεις, προτείνοντάς μας πολλούς αξιανάγνωστους τίτλους. Το ερωτηματολόγιο ήταν κοινό για όλους. Τους ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον, καθώς φυσικά και για την όλη συνεισφορά τους στα Γράμματα.

Κυριάκος Αθανασιάδης: Πότε ιδρύθηκε ο Οίκος σας; Ποια ήταν η φυσιογνωμία του, και πώς μεταβλήθηκε η ταυτότητά του μέσα στο χρόνο;

Αντίποδες: Οι Αντίποδες ιδρύθηκαν το φθινόπωρο του 2014 και τα πρώτα τους βιβλία κυκλοφόρησαν τον περασμένο Δεκέμβριο. Ενώ το εγχείρημα ξεκίνησε με μετριοπαθείς στόχους, στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα η θερμή υποδοχή από όλο το χώρο του βιβλίου καθώς και η ανταπόκριση του κοινού μάς επέτρεψαν να ανοιχτούμε σε περισσότερα πράγματα από όσα είχαμε προγραμματίσει και να υλοποιήσουμε σχέδια που πέρυσι έμοιαζαν απραγματοποίητα και μακρινά.

Κ.Α.: Πείτε μας δέκα τίτλους σας για τους οποίους είστε πραγματικά υπερήφανοι.

Α.: Έχουμε προς το παρόν εκδώσει μόνο έξι βιβλία, είμαστε όμως υπερήφανοι και για τα έξι. Για το Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου, που έδειξε πως ένα πολύ καλό βιβλίο μπορεί να είναι εξαιρετικά επιτυχημένο· για τη Δύναμη του κυρίου Δ* του Άγη Πετάλα, που ξαναβάζει την ειρωνική γραφή στον χάρτη της λογοτεχνίας μας· για το Βένουσμπεργκ του Δημήτρη Καρακίτσου, γιατί προσέγγισε ένα εντελώς πρωτότυπο θέμα με μια εκπληκτική υφολογική γραμμή· για την Καρδιά σκύλου, για τη μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου· και για το Φάντασμα του Αλεξάντρ Βολφ ως εκδοτική επιλογή. Τέλος, το Περί βάθους του Αλεξάντερ Πόουπ συνιστά την ταυτότητα του εκδοτικού μας οίκου. Παρότι κυκλοφόρησε πέμπτο, φέρει τον αριθμό 1, για την καθοριστική του οπτική στα λογοτεχνικά πράγματα, την οποία ενστερνιζόμαστε απολύτως.

Κ.Α.: Πόσα βιβλία εκδώσατε το 2000, το 2005 και το 2010; Πόσα θα έχετε εκδώσει φέτος, μέχρι το τέλος της χρονιάς;

Α.: Εκδώσαμε δύο βιβλία στα τέλη του 2014, το Γκιακ και την Καρδιά σκύλου. Όταν τελειώσει το 2015 ελπίζουμε να έχουμε εκδώσει άλλα 9 έργα. Οι δικές μας αναγνωστικές και παραγωγικές δυνάμεις δεν επαρκούν προς το παρόν για πάνω από 10 βιβλία το χρόνο, καθώς αναλαμβάνουμε οι ίδιοι όλα τα στάδια της παραγωγής του βιβλίου, εκτός από την εκτύπωση.

Κ.Α.: Πότε αντιληφθήκατε την Κρίση; Πώς σας επηρέασε ταμειακά και πόσο άλλαξε ή διαμόρφωσε το πρόγραμμά σας;

Α.: Δουλεύοντας στο χώρο του βιβλίου ως μεταφραστές και επιμελητές, αντιληφθήκαμε την κρίση από πολύ νωρίς. Έπληξε πολύ γρήγορα την ήδη προβληματική κανονικότητα που υπήρχε μέχρι τότε σε ό,τι αφορά τις αμοιβές, τις συμπίεσε προς τα κάτω και δημιούργησε σταδιακά μια ασφυκτική κατάσταση για όσους προσπαθούσαν να ζήσουν από την εργασία τους στον χώρο. Κατά μία έννοια, το αδιέξοδο αυτό μας ώθησε στην απόφαση να ξεκινήσουμε κάτι δικό μας.

Κ.Α.: Ποια είναι η γνώμη σας για την Ενιαία Τιμή Βιβλίου, και πόσο επηρεάζει η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική τις πωλήσεις (ΦΠΑ, ΕΚΕΒΙ κ.ο.κ.);

Α.: Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς στοιχειοθετημένα σε αυτό το ερώτημα μόνο με βάση τη δική μας βραχυχρόνια εμπειρία. Στον καλύτερο των δυνατών κόσμων, τα βιβλία είναι φτηνά και πουλιούνται κατά χιλιάδες, από μικρά και μεγάλα βιβλιοπωλεία. Η απελευθέρωση, που συμβάλλει στη μείωση της τιμής, συμβάλλει και στη μείωση των σημείων πώλησης, γεγονός που επηρεάζει συγκεκριμένη κατηγορία βιβλίων, που αναζητούν και διεκδικούν το κοινό τους, και δεν το έχουν δεδομένο.

Κ.Α.: Ποια είναι η σχέση σας με τις νέες τεχνολογίες, το Web, τα Social Media, αλλά και το e-book;

Α.: Η ίδια που έχουμε με το τηλέφωνο, τις καρέκλες και τα γραφεία μας. Είναι απαραίτητα εργαλεία της δουλειάς και της καθημερινής επικοινωνίας. Σε ό,τι αφορά το ηλεκτρονικό βιβλίο, δεν έχουμε καμία ιδεολογική και αισθητική προκατάληψη, αλλά αδυνατούμε ακόμα να αντεπεξέλθουμε τεχνικά στις απαιτήσεις του με έναν τρόπο που θα μας ικανοποιεί και αισθητικά.

Κ.Α.: Πώς επιλέγετε τους τίτλους που εκδίδετε; Άλλαξαν τα κριτήριά σας την τελευταία πενταετία;

Α.: Μας ενδιαφέρουν κυρίως βιβλία που προσπαθούν να πετύχουν κάτι στο αισθητικό πεδίο, βιβλία που δεν είναι αποκυήματα ναρκισσισμού, λογοτεχνικού ή προσωπικού, βιβλία που αποτυπώνουν κατά κάποιο τρόπο μια δυναμική που εμείς διαισθανόμαστε ότι υπάρχει γύρω μας, αλλά δεν εκφράζεται παρά ελάχιστα στον δημόσιο χώρο. Εξάλλου, καθώς είμαστε προσωπικά εμπλεγμένοι σε όλη τη διαδικασία της παραγωγής, μας είναι αδιανόητος ένας τίτλος που οι ίδιοι θεωρούμε πληκτικό ή απλώς επαρκή.

Κ.Α.: Ποιοι τίτλοι σας ξεχώρισαν ήδη από τη φετινή εκδοτική σας παραγωγή; Μιλήστε μας γι’ αυτούς.

Α.: Είχαμε την τύχη να ξεκινήσουμε με το Γκιακ, που διαβάστηκε πολύ και συνιστά κατά τη γνώμη μας μια σημαντική καινοτομία στην ελληνική λογοτεχνική παραγωγή. Το Φάντασμα του Αλεξάντρ Βολφ του Γκαϊτό Γκαζντάνοφ, που επίσης ξεχώρισε, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα στο οποίο η φόρμα της νουάρ λογοτεχνίας εμπλουτίζεται με ένα απρόσμενο φιλοσοφικό και υπαρξιακό βάθος. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικά γοητευτικό ανάγνωσμα, και δεν είναι τυχαίο ότι ο Γκαζντάνοφ ανασύρθηκε τα τελευταία χρόνια από την αφάνεια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Κ.Α.: Ποια βιβλία σας να περιμένουμε το χειμώνα;

Α.: Τις επόμενες εβδομάδες θα κυκλοφορήσουν τα Μεταπολεμικά νεανικά περιοδικά, μια μελέτη του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου για τα παιδικά και νεανικά περιοδικά της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, με εισαγωγή του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό βιβλίο που αποκαλύπτει με μια πολύ προσωπική και βιωματική ματιά έναν εντελώς άγνωστο κόσμο, όπου υπάρχουν παιδικά περιοδικά με 80.000 συνδρομητές, όπου οι αρχισυντάκτες συνομιλούν διαρκώς με τους αναγνώστες τους, όπου οι αναγνώστες συγκροτούν κοινότητες, συλλόγους και ομάδες που συγκρούονται μεταξύ τους. Στη συνέχεια θα εκδοθεί η Δύσκολη τέχνη του Δημήτρη Ελευθεράκη, μια νουβέλα που με αφορμή το περσινό γκράφιτι στο Πολυτεχνείο πραγματεύεται τα ζητήματα της νεοελληνικής ταυτότητας και τη σχέση της με τη Δύση, και ιδίως το γερμανικό νεοκλασικό υπόστρωμα της Αθήνας. Ακολουθεί το Ημερολόγιο προσευχής της Φλάννερυ Ο’Κόννορ, ένα νεανικό τετράδιο της μεγάλης Αμερικανίδας συγγραφέως, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2013. Στις εγγραφές αυτού του Ημερολογίου αποτυπώνεται η πορεία της προς τη συγγραφική αυτοσυνείδηση, μέσα από την εμπλοκή και τη σταδιακή χειραφέτησή της από τη θρησκευτική ζωή. Τα Αυτόματα του Κώστα Περούλη, που θα δημοσιευτούν προς τα τέλη του Νοεμβρίου, είναι μια συλλογή δέκα διηγημάτων με θέμα την υλικότητα δέκα διαφορετικών επαγγελμάτων. Κεντρικό στοιχείο της μορφής τους είναι η αποτύπωση της ρυθμικής επαναληπτικότητας της εργασίας, που, ως ενδιάμεσος χώρος προσωπικού και κοινωνικού, είναι μια ζώνη αλλοτρίωσης αλλά και υπόγειας ανάκτησης του εαυτού. Τέλος, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν, προς τα Χριστούγεννα θα εκδοθεί σε δική μας μετάφραση το εξαιρετικό δοκίμιο του Χανς Μπλούμενμπεργκ, Ναυάγιο με θεατή. Πρόκειται για μια συναρπαστική αναδρομή στη μεταφορά του θαλασσινού ταξιδιού και του ναυαγίου, από την αρχαία σκέψη μέχρι τη νεωτερικότητα.

Κ.Α.: Γιατί διαβάζουμε;

Α.: Γιατί η τηλεόραση, οι σειρές και τα παιχνίδια υπολογιστή καταντούν βαρετά.