Ελάχιστο αίμα

Ο αιώνιος επαναστάτης φαίνεται να κρατά τις γροθιές του στην τσέπη του. Στις πιο πρόσφατες ταινίες του, ο Μάρκο Μπελόκιο ασχολήθηκε με τις κεντρικές παθολογίες της ιταλικής ιστορίας του 20ού αιώνα, συμπεριλαμβανομένης της υπόθεσης Άλντο Μόρο στο «Καλημέρα, Νύχτα» και της ανόδου του Μουσολίνι στην «Κρυφή ερωμένη». Δυστυχώς, στο ιδιόμορφο και μάλλον περίεργο «Blood of my blood» ο πάλαι ποτέ αντάρτης σκηνοθέτης επαναστατεί μόνο ενάντια στους νόμους της λογικής.

Το «Blood of my blood» αποτελείται από δύο ξεχωριστές ιστορίες που τοποθετούνται στον ιταλικό Βορρά, στην πατρίδα του σκηνοθέτη, το Μπόμπιο, που έχει αποτελέσει το σκηνικό για τις περισσότερες ταινίες του. Η πρώτη ιστορία εκτυλίσσεται στο πλαίσιο της ιταλικής Ιεράς Εξέτασης του 17ου αιώνα, όπου η νεαρή Μπενετέτα καταδικάζεται ως μάγισσα αφού ξεμυάλισε τον πνευματικό της, ο οποίος με τη σειρά του αυτοκτόνησε. Ο δίδυμος αδερφός του νεκρού μοναχού καταφθάνει για να την ανακρίνει, αλλά υποκύπτει κι αυτός στα θέλγητρά της. Δεν μπορεί να τη σώσει από τη μοίρα της, αλλά η ταινία δεν τελειώνει στην πυρά: αντ’ αυτού, η αφήγηση μετακινείται στο σήμερα, όπου το μοναστήρι φιλοξενεί ένα εντελώς διαφορετικό καστ χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένου ενός βαμπίρ που ονειρεύεται τη συνταξιοδότηση.

Μετά την κούφια μεταφυσική και το ολίγον πάθος της πρώτης ιστορίας, η δεύτερη εμφανίζεται να έχει μια κάποια αίσθηση του χιούμορ: είναι μια ειρωνική ματιά στην Ιταλία σαν ένα σύγχρονο τρελοκομείο, όπου τα υγιή φορολογικά έσοδα είναι το «μαγικό κλειδί» για τον Παράδεισο. Ο Μπελόκιο συνδέει τα δύο μισά μέσω ενός κοινού θέματος (το αδύνατο της αγάπης ανάμεσα σε δύο ξένους), ενώ και στις δύο χρονικές περιόδους προσπαθεί να αναδείξει τους μηχανισμούς που περιορίζουν την ατομική ελευθερία στο όνομα ενός αυταρχικού πολιτικού ή θρησκευτικού δόγματος.

Οι συνδέσεις είναι εμφανείς, αλλά καμωμένες με το ζόρι. Η απόπειρα μετάγγισης κινηματογραφικού αίματος από το παρελθόν στο παρόν δεν ρέει ομαλά και η ταινία καταλήγει άνιση — μια εναγώνια αλλά ατελέσφορη προσπάθεια.