Ελευθέριος Βενιζέλος

Οι διαδρομές από και προς το αεροδρόμιο είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες στο κέντρο της πόλης ή στα προάστια. Η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη, ο δρόμος ανοιχτός και άνετος, μπορείς να υπολογίσεις καλύτερα τον χρόνο σου καθώς απουσιάζει ο παράγοντας κίνηση — είναι διαδρομές χωρίς άγχος.

Πολύ συχνά έχει τύχει να ζηλέψω επιβάτες που έτυχε να θέλουν να τους πάω στο αεροδρόμιο και που τους ακούω να καταστρώνουν σχέδια για το ταξίδι τους, ή τουρίστες που φτάνουν ενθουσιασμένοι, θέλουν να φωτογραφίσουν τα πάντα, κάνουν ένα σωρό ερωτήσεις και ανυπομονούν να γνωρίσουν την πόλη.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτών των διαδρομών είναι ότι σπανίως μεταφέρεις επιβάτες που δεν γνωρίζεις ή που δεν έχεις έστω επικοινωνήσει μαζί τους τηλεφωνικά ή γραπτά. Ο δρόμος προς την πόλη γίνεται πιο ευχάριστος, είναι αρκετά αυτά που έχεις να πεις, και είναι πάντα όμορφο να υποδέχεσαι ή να αποχαιρετάς κάποιο φίλο ή γνωστό που συνηθίζει να σε έχει για οδηγό του όσο είναι εδώ.

Η υποδοχή των επιβατών είναι πάντα ευχάριστη —  ένα μεγάλο καλωσόρισμα: ένας Σουηδός δημοσιογράφος που οι απανωτές εκλογές τον έφερναν τακτικά στην Αθήνα, μια Αμερικανίδα με το κοριτσάκι της που ήθελαν να δουν την πόλη για λίγες ημέρες, ζευγάρια από διάφορα σημεία του κόσμου που θα περνούσαν λίγες ημέρες στην πρωτεύουσα πριν φύγουν για τα νησιά, παλιοί συμμαθητές που πλέον ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, οικογένειες με αποσκευές που χρειάζονταν άλλο ένα αυτοκίνητο, φίλοι και γνωστοί δικών μου φίλων, είναι μόνο μερικοί από όσους έχω υποδεχτεί μέχρι τώρα. Πάντα η ίδια αίσθηση — ότι έχω επισκέπτες, ότι έχω να τους δείξω το σπίτι μου: την πόλη.

Η μεταφορά επιβατών προς το αεροδρόμιο έχει λίγο πιο πικρή γεύση γιατί έχει αποχαιρετισμό· ακόμη κι αν αυτός είναι προσωρινός. Στη διαδρομή μέχρι το Ελευθέριος Βενιζέλος όσοι έχουν έρθει για αναψυχή θα κάνουν μια ανασκόπηση της παραμονής τους, θα επιμείνουν να σου δείξουν φωτογραφίες, κάποιες φορές θα σου αφήσουν ένα μικρό αναμνηστικό δωράκι για να σε ευχαριστήσουν. Άλλοτε, πάλι, μεταφέρω φίλους ή γνωστούς που ταξιδεύουν τακτικά για δουλειά, οπότε η διαδρομή γίνεται μια ευκαιρία να πεις τα νέα σου και να μάθεις τα δικά τους.

Ένας τέτοιος επιβάτης ήταν κι ο Τάσος. Σύντροφος αγαπημένης φίλης, και φίλος ο ίδιος, ταξίδευε τακτικά σε κοντινούς αλλά και προς άλλους απίθανους προορισμούς λόγω της δουλειάς του. Τα γέλια και οι συζητήσεις ξεκινούσαν ήδη από το τηλεφωνικό ραντεβού και φούντωναν κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Προβληματισμοί για την πολιτική και οικονομική κατάσταση, σκέψεις για τα παιδιά μας και το μέλλον τους, ιστορίες από τις δουλειές μας, σχόλια για την προσωπική μας ζωή και τις επιλογές μας. Ένας καλός συνομιλητής και μια πολύ ευχάριστη παρέα για τον δρόμο.

Είναι από τις διαδρομές που θα μου λείψουν.

[ Αφιερωμένο στον Τάσο που πέταξε μακριά ].