Ενστικτώδης Αντίδραση Πνιγμού

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ. —Λένε πως λίγοι είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τις ενδείξεις πνιγμού στις αντιδράσεις κάποιου που κολυμπάει ακόμη και ελάχιστα μέτρα μακριά μας, ότι μπορεί απλώς να φαίνεται σαν έναν ακόμη λουόμενο που πλατσουρίζει κοιτάζοντας αφηρημένα την ακτή ή τα σύννεφα, αλλά στην ουσία είναι το βλέμμα του απλανές, επειδή έχει κυριεύσει το σώμα η προσπάθεια να επιπλεύσει, επειδή πήρε το πάνω χέρι αυτό που ονομάζεται Ενστικτώδης Αντίδραση Πνιγμού, η κατάσταση δηλαδή που περιορίζει σε πολύ συγκεκριμένες κινήσεις την εκούσια δραστηριότητα του λουόμενου, κατά κανόνα ένα απελπισμένο (και ανώφελο) σπασμωδικό σπρώξιμο του νερού με τα χέρια, και που πάντως τού στερεί μια κρίσιμη δυνατότητα, να καλέσει σε βοήθεια, αργά ή γρήγορα δηλαδή αντιλαμβάνεσαι ότι πνίγεσαι αλλά δεν είσαι σε θέση να το φωνάξεις, και τα σκεφτόσουν όλα αυτά εκείνη τη μέρα που για πρώτη φορά είδες τις παρέες στη Βασιλεία να κατηφορίζουν προς τις όχθες του Ρήνου, με κείνες τις παράξενες τσάντες στον ώμο, που αργότερα κατανόησες σε τι χρησίμευαν: βάζεις τα ρούχα σου εντός τους, εφαρμόζεις το υδατοστεγές κλείσιμό τους, περνάς τον ιμάντα στον ώμο, βουτάς στο ποτάμι και αφήνεις το ρεύμα να σε παρασύρει με ταχύτητα ως την έξοδο που θα διαλέξεις, ίσως χιλιόμετρα μακριά από την αφετηρία σου, σέρνοντας πίσω σου, κλεισμένα μες στον σάκο, τα υπάρχοντά σου, τον σάκο που γίνεται μια ιδιότυπη σημαδούρα και σε ακολουθεί, και ήλπιζες (αλλά γιατί δεν το ρώτησες;) ότι μπορεί να γινόταν κι ένα ιδιότυπο σωσίβιο αν χρειαζόταν, επειδή σκεφτόσουν όλο και πιο εντατικά ότι εδώ είναι σχεδόν αδύνατον να αναγνωρίσεις τα σημάδια ενός πνιγμού, εδώ η ροή του ποταμού κρύβει, χωνεύει και βλέμματα και κινήσεις των χεριών, εδώ κανείς δεν έχει έστω τη δυνατότητα να κολυμπήσει αρκετά κοντά στον άλλον, και ανασύρθηκε όλη αυτή η ανάμνηση με διάσταση εναγώνια όταν είδες πώς διάλεξε να βυθιστεί στον ποταμό της γραφής η Σοφία Νικολαΐδου, να σύρει πίσω της, στη ροή του, τον δικό της σάκο, γνωρίζοντας ότι πλέον κάθε άλλο παρά στεγανός είναι, πως διάλεξε αυτό το ποτάμι για να αποφύγει, να ακυρώσει τη δική της Ενστικτώδη Αντίδραση Πνιγμού έναντι του καρκίνου στο δικό της στήθος, όπως είναι ο υπότιτλος στο βιβλίο της «Και σήμερα καλά», ένα εν θερμώ χρονικό που επιχειρεί να διαπιστώσει «τι έχουν να πουν οι λέξεις, όταν μένουν μόνες τους. Τι έχουν να πουν, όταν έχουν απέναντί τους έναν άνθρωπο που νοσεί και πάσχει. Αν έχουν τα κότσια να παρηγορήσουν. Κι αν έχουν τη δύναμη να πουν τα πράγματα με το όνομά τους». Την Τρίτη 6/10, στον «Πλανήτη Γραφή», θα δοκιμάσουμε την αντοχή των λέξεων μαζί της…