Γέφυρα γενεών

C
Τάκης Δρεπανιώτης

Γέφυρα γενεών

«Καλημέρα, παιδιά!»

Η απόλυτη σιγή στο απέραντο αναγνωστήριο-εργαστήριο έσπασε μονομιάς καθώς πάνω από εκατό αγόρια και κορίτσια, κανένα τους μεγαλύτερο από δεκατεσσάρων χρονών, σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους για να ανταποδώσουν τον χαιρετισμό:

«Καλημέρα, Πρώτη Αναγνώστρια!»

«Καθίστε. Έμαθα ότι ξεμπλέξατε τον κεντρικό υπολογιστή μας;»

Πάνω από εκατό αγόρια και κορίτσια κάθισαν ταυτόχρονα καθώς ακούστηκε η φωνή του κεντρικού υπολογιστή:

«Καλημέρα, Πρώτη Αναγνώστρια. Καλημέρα, παιδιά, κι ευχαριστώ που με ξεμπλέξατε».

«Τελικά ήταν το πρόβλημα εκεί που το είχαμε εντοπίσει;»

«Ναι, στα αρχεία που τηρούνταν στη λεγόμενη τελική ελληνική γλώσσα. Τα σωζόμενα οδηγούν σε πραγματολογικές συνθήκες παραλόγου, και ατέρμονους, μη επιλύσιμους βρόχους. Ιδίως εκείνα από την αρχή του αιώνα».

«Και τι κάνατε τελικά;»

«Αρχίσαμε από το Έτος 14 μετά την Κρίση, την τελευταία χρονιά που υπάρχουν αρχεία σε αυτή τη γλώσσα, και αφαιρούσαμε σταδιακά αρχεία μήνα με τον μήνα μέχρι που φτάσαμε σε σημείο όπου τα γλωσσικά αρχεία παρουσιάζουν συμβατότητα με τη λογική…»

«Αλλά…; Γιατί κάποιο “αλλά” νομίζω ότι θα ακούσω εδώ…»

«Αλλά έχουμε πρόβλημα πια με το γλωσσικό δείγμα. Είναι πολύ μικρό αυτό που μένει».

«Δηλαδή;»

«Το σύστημα αρνείται να προχωρήσει και να δεχτεί περισσότερα από το σημείο που λέει “Μῆνιν ἄειδε, θεά” και πέρα».

«Και δεν βάλατε υπέρβαση;»

«Ναι. Και κλείδωσε αυτόματα ό,τι έχουμε σε αυτή τη γλώσσα πάλι στην πορφυρή μνήμη, για να την ανοίξει σε 196 χρόνια. Δεκατέσσερα επί δεκατέσσερα».

«Ε, δεν θα είναι πια δικό μας πρόβλημα τότε…» είπε η Πρώτη Αναγνώστρια γελώντας δυνατά.

Μαζί της γέλασαν δυνατά πάνω από εκατό αγόρια και κορίτσια, κανένα τους μεγαλύτερο από δεκατεσσάρων χρονών. Θα ανήκαν στην τιμητική γερουσία πια όταν οι διάδοχοί τους στο μέλλον θα βρίσκονταν αντιμέτωποι πάλι με αυτό το πρόβλημα. Όμως έτσι είναι το σωστό. Κάθε γενιά πρέπει να έρχεται αντιμέτωπη με αυτό το αξιοπερίεργο της ανθρώπινης ιστορία. Ίσως η επόμενη γενιά να ήταν πιο ικανή ή πιο τυχερή από τη δική τους, την 41η μετά την Κρίση και τον Τρίτο Μεγάλο Πόλεμο.

Άλλωστε τρεις φορές το δεκατέσσερα κάνει 42.