Η ψαλμωδία της διαφορετικότητας

L
Μαρίνα Γαλανού

Η ψαλμωδία της διαφορετικότητας

Η είδηση είναι από αυτές που φέρνουν ίλιγγο όταν τις πληροφορούνται πολλοί από τους  δικούς μας «παναγιώτατους» — ή «παναγριότατους»,  εσείς επιλέγετε. Σύμφωνα με τους Toronto Times, η Αγγλικανική Εκκλησία του Καναδά θα εξετάσει στην επόμενη σύνοδό της εάν θα μπορεί να τελεί θρησκευτικούς γάμους ανάμεσα σε LGBTQI ζευγάρια. Σημειώνεται πως ο προεξάρχων της εκκλησίας αυτής έχει εκφραστεί θετικά, ενώ ήδη αρκετοί Αγγλικανοί κληρικοί στη χώρα δίνουν την ευλογία τους σε ζευγάρια που έχουν ήδη τελέσει πολιτικό γάμο. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, βέβαια, πως ο Καναδάς έχει νομοθετήσει την επέκταση του πολιτικού γάμου και για τους LGBTQI από το 2005.

Μόνο αυτή όμως; Σε Αγγλικανικές και άλλες εκκλησίες της Σουηδίας, της Νορβηγίας, αλλά με πρώτη αυτήν της Αγγλίας, εδώ και πολλά χρόνια φορούν το σχήμα, και είναι ιέρειες, γυναίκες, και μάλιστα σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις οι ιέρειες είναι τρανς γυναίκες, ενώ στη Νέα Υόρκη ο ιερέας Cameron Partridge είναι τρανς άντρας, με πλούσια μάλιστα δράση στο μεγάλο πρόβλημα των LGBTQI, και ιδιαίτερα τρανς, αστέγων.

Εντύπωση, επίσης, μπορεί να προκαλέσει η ανάγνωση της είδησης προγραμματισμένης παράστασης στον Καθεδρικό Ναό του Μάντσεστερ, με τον τίτλο: «The Gospel according to Jesus, Queen of the Heaven», του τρανς θεατρικού συγγραφέα Jo Clifford, ως μέρος του φεστιβάλ Queer Contact, που απεικονίζει τον Ιησού να επιστρέφει στη γη ως τρανς γυναίκα. Πολλοί επίσκοποι αντέδρασαν, και αυτό δε θα μπορούσε να το θεωρήσει κανείς μη αναμενόμενο, όμως ενδιαφέρον είχε η τοποθέτηση του ιδίου του επισκόπου του Μάντσεστερ:

«Το γεγονός ότι μία καλλιτεχνική παράσταση είναι εχθρική προς τους Χριστιανούς δεν αποτελεί από μόνο του αιτία για να ζητήσουμε την απαγόρευσή του. Ζούμε σε μία πλούσια κοινωνία της διαφορετικότητας, στην οποία το Μάντσεστερ είναι περήφανος σημαιοφόρος, και κανένας μας δεν έχει το δικαίωμα να διατείνεται πως πρέπει να προστατευτεί από την εχθρότητα. Μόνο όταν αυτή η εχθρότητα φτάνει στο επίπεδο της υποκίνησης σε μίσος μπορούμε να βάλουμε στο παιχνίδι τον νόμο. Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένες ευαισθησίες γύρω από τις θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν σε ναούς, και αυτό είναι άσχετο με το τις καθαυτό παραστάσεις. Συνεπώς δεν μπορώ να υποστηρίξω τη συγκεκριμένη παράσταση, και έχω προτρέψει κατά την εξέταση που θα γίνει να μεταφερθεί σε έναν λιγότερο επίμαχο χώρο. Τούτο όμως σε καμία περίπτωση δεν εξασθενεί τη δική μου υποστήριξη και των συνεργατών μου προς τα τρανς μέλη της κοινότητάς μας και των εκκλησιών μας».

Η τοποθέτηση αυτή αποτελεί, πραγματικά, γιορτή της διαφορετικότητας. Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να γίνονται είτε συναυλίες ροκ συγκροτημάτων, είτε θεατρικές παραστάσεις σε εκκλησίες της Αγγλίας. Ο ίδιος ναός έχει φιλοξενήσει συναυλίες όπως αυτή του Peter Hook, και ήταν απόλαυση να διαχέονται σε αυτό το περιβάλλον οι ήχοι του «Love will tear us apart», μία πραγματική μυσταγωγία.

Δεν τολμώ να φανταστώ ποια θα ήταν η αντίδραση δικών μας επισκόπων, όπως ο Σεραφείμ, ο Άνθιμος, ο Αμβρόσιος, και πολλών ακόμη, που έχουν εκστομίσει τα ανομολόγητα και τα πιο φρικώδη εις βάρος των LGBTQI, των ανθρώπων με αναπηρία και των προσφύγων, που κατά τα άλλα πολύ ηγάπησαν, που στήνουν παράτες φιλανθρωπίας, μα κατά τα λοιπά «ανησυχούν» ότι οι ροές προσφύγων και μεταναστών αποτελούν κίνδυνο πληθυσμιακής και θρησκευτικής αλλοίωσης. Θου, Κύριε. Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών έφτασαν να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του συμφώνου συμβίωσης με την αιτιολογία πως προσβάλει τα «χρηστά ήθη»…

Δεν νομίζω πως κανείς έχει την ψευδαίσθηση πως η εκκλησία της χώρας μας θα φτάσει καθόλου σύντομα —αμφιβάλλω και αν ποτέ— στους νεωτερισμούς άλλων εκκλησιών όπως αυτές που περιγράφηκαν παραπάνω, όμως κάπου μπάστα με τον κανιβαλισμό. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ, τουλάχιστον αυτό. Ας συνειδητοποιήσει η εκκλησία στη χώρα μας πως δεν μπορεί να υπερβαίνει με κανέναν τρόπο και από προνομιακή θέση τα δημοκρατικά εσκαμμένα. Κι αν δεν το καταλαβαίνει μόνη της, αυτό θα πρέπει, επιτέλους, να το κάνει η Πολιτεία.

[ Φωτογραφία: Carol Stone, η πρώτη τρανς γυναίκα ιέρεια στον ναό του Αγίου Φιλίππου, στο Wiltshire ].