Η τριλογία του αεροδρομίου: Στην αναμονή

Ο χρόνος που περνά ένας οδηγός περιμένοντας στο αεροδρόμιο είναι συνήθως αρκετός: πτήσεις που καθυστερούν, επιβάτες που δυσκολεύονται να βρουν τις αποσκευές τους (ή που δεν τις βρίσκουν καθόλου), άλλοι που δεν εμφανίζονται καν — ή άλλοτε απλώς μεσολαβεί αρκετός χρόνος μεταξύ μιας αναχώρησης και μιας άφιξης.

Αυτό που μπορεί να κάνει κανείς είναι να επισκεφτεί κάποιο από τα καταστήματα που υπάρχουν κοντά στο αεροδρόμιο (αποχαιρέτα το το μεροκάματο που χάνεις), να διαβάσει το βιβλίο του σε κάποιο ήσυχο και σκιερό σημείο (ναι, υπάρχουν και τέτοια) ή, αν πρέπει να βρίσκεται στον χώρο των αφίξεων, να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω του.

Στον χώρο των αφίξεων συνυπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν (οδηγοί, ταξιδιωτικοί πράκτορες και άλλοι παρόμοιοι), άνθρωποι που περιμένουν συγγενείς και φίλους και, φυσικά, οι ταξιδιώτες που μόλις φτάνουν.

Όσοι δουλεύουν στέκονται πιο πίσω και ξεχωρίζουν από την επιγραφή με το όνομα του επιβάτη τους: χαρτιά καλογραμμένα, χαρτιά προχειρογραμμένα στο πόδι, βλέμμα ανυπόμονο για να έρθει γρήγορα ο επιβάτης, σχόλια για τις ενδυματολογικές επιλογές των θηλυκών υπάρξεων που είναι τριγύρω. Οι άνθρωποι από ταξιδιωτικά γραφεία ή τα ξενοδοχεία είναι οι πλέον αγχώδεις, περιμένουν συνήθως πολλούς επιβάτες ταυτόχρονα, ίσως και από διαφορετικές πτήσεις, κρατούν ψηλά πολύχρωμα αναγνωριστικά για να τραβήξουν αμέσως την προσοχή των πελατών τους.

Όσοι είναι εκεί για δικούς τους ανθρώπους περιμένουν όσο πιο κοντά γίνεται στο σημείο από όπου θα βγουν οι αγαπημένοι τους. Κρατούν λουλούδια ή άλλα δωράκια, κοιτούν επίμονα κάθε που ανοίγουν οι αυτόματες πόρτες, κάποιοι διαφωνούν έντονα μεταξύ τους για το αν περιμένουν στο σωστό μέρος («Δεν θα βγει από εδώ, όλα τα ξέρεις πια!»), άλλοι φωνάζουν χαρούμενοι μόλις αντικρίζουν τους δικούς τους, τους σταματούν και τους αγκαλιάζουν ενώ βγαίνουν, όσοι ακολουθούν μπορούν να περιμένουν, η λαχτάρα είναι μεγάλη. Άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό και έρχονται εδώ για τις διακοπές τους, ηλικιωμένοι ομογενείς που συγκινημένοι επιστρέφουν μετά από χρόνια, άντρες και γυναίκες σε επαγγελματικά ταξίδια, σε ταξίδια αναψυχής ή άλλοι που ταξίδεψαν για να παλέψουν για την υγεία τους. Τους παρατηρώ κάθε φορά, προσπαθώ να μαντέψω τη σχέση που έχουν, αν έχουν να ανταμώσουν καιρό, πλάθω πάντα ένα μικρό σενάριο στο μυαλό μου.

Όσοι φτάνουν για διακοπές είναι οι πιο χαλαροί: προχωρούν αργά, παρατηρούν τον χώρο, αναζητούν το όνομά τους σε κάποια από τις επιγραφές, τραβούν τις πρώτες φωτογραφίες. Κάποιοι μόλις έχουν ξυπνήσει και βρίσκουν κάπου να καθίσουν για να οργανωθούν, άλλοι τρέχουν να προλάβουν το μετρό ή το λεωφορείο και άλλοι δίνουν το χέρι χαμογελώντας σε αυτόν που κρατά την επιγραφή με το όνομά τους. Γίνονται οι πρώτες συστάσεις, το αυτοκίνητο δεν είναι μακριά, ελάτε, η διαδρομή προς την πόλη ή το λιμάνι ξεκινά.