Ηλιόλουστοι δρόμοι

Ο Joseph Philippe Pierre Yves Elliott Trudeau, γνωστός ως Pierre Trudeau ή Pierre Elliott Trudeau, φιλελεύθερος πολιτικός, είναι χωρίς αμφιβολία ο πατέρας του σύγχρονου Καναδά μαζί με τον προκάτοχό του, επίσης φιλελεύθερο, Lester Pearson. Θα είναι ο πρώτος μιας μακράς αλυσίδας αρχηγών του Φιλελεύθερου κόμματος, πολιτικά παιδιά του Pearson όλοι, που θα κυβερνήσουν τον Καναδά για πολλά χρόνια (Trudeau, John Turner, Jean Chrétien).

Ο Trudeau, πρωθυπουργός από το 1968-79 και από το 1980-84, θα συνδέσει το όνομά του με τη Trudeaumania, αφού, αν και το προσωπικό του μότο ήταν «Λογική πριν το πάθος», η αστείρευτη ενέργειά του θα προκαλεί τεράστιο ενθουσιασμό σε κάθε του δημόσια εμφάνιση, σε συνδυασμό με την έντονη προσωπική του ζωή.

Γαλλικής καταγωγής, γεννημένος στο Μοντρεάλ, μαθητής των Ιησουιτών και γαλουχημένος στο εθνικιστικό κίνημα του Κεμπέκ, δεν θα διστάσει να συγκρουστεί με τους γαλλόφωνους συμπατριώτες του κηρύσσοντας την War Measures Act το 1970 για τρίτη φορά στο Καναδά μετά τους δύο παγκόσμιους πόλεμους, για να αντιμετωπίσει το κύμα τρομοκρατικών υποθέσεων στο Κεμπέκ. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1969, είχε καθιερώσει την Official Languages Act, λύνοντας το γλωσσικό ζήτημα στη χώρα και κάνοντάς την επίσημα δίγλωσση. Θα φέρει και το πρώτο Καναδικό Σύνταγμα, την Καναδική Χάρτα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, αλλά και την επίσημη ανεξαρτησία από τη Μ. Βρετανία το 1982. Τη μεγαλύτερη μάχη του θα τη δώσει το 1980, στο δημοψήφισμα για ανεξάρτητο Κεμπέκ. Σύμφωνα με τους ειδικούς, θα εκφωνήσει τον κορυφαίο λόγο της καριέρας του, και το ΟΧΙ (όχι στην Ανεξαρτησία) θα επικρατήσει. Τέλος, θα συμπεριλάβει οριστικά τον Καναδά στις ισχυρές χώρες του Πλανήτη τοποθετώντας τον στους G7.

Τριάντα χρόνια αργότερα, οι χρυσές μέρες των Φιλελευθέρων στο Καναδά έδειχναν να έχουν τελειώσει οριστικά. Το 2011 το κόμμα είχε καταταγεί τρίτο, εκλέγοντας μόλις 25 βουλευτές στο μονοεδρικό-πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα της χώρας. Μία από τις 25 έδρες κερδήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην περιοχή Papineau του Μοντρεάλ από τον νεαρό Justin Trudeau, γιο του εμβληματικού Pierreν χάρη και στην ενεργό στήριξη της πολυάριθμης ελληνικής κοινότητας της περιοχής.

Ένα χρόνο αργότερα ο Justin, υπεύθυνος έως τότε του κομματιού για τον αθλητισμό, τις μειονότητες και τη διαπολιτισμικότητα στο κόμμα του, θα έπαιρνε και την ηγεσία του κόμματος των Φιλελευθέρων (χωρίς αντίπαλο, επί της ουσίας). Την εβδομάδα που πέρασε, ο Καναδάς είχε εθνικές εκλογές, ο νεαρός Trudeau έμπαινε στην κούρσα τρίτος, με μικρή πολιτική εμπειρία, και δεν έδειχνε να αποτελεί κίνδυνο για τον επί δεκαετία πρωθυπουργό Steven Harper.

Ο Justin Trudeau κατήγαγε τελικά μια τεράστια και απροσδόκητη νίκη με το κόμμα του πατέρα του, κερδίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο των 333 εδρών. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Καναδά το τρίτο κόμμα κερδίζει εκλογές επικρατώντας συντριπτικά, και στο Οντάριο, και στο Κεμπέκ στα Ανατολικά (πρόκειται δηλαδή και για τη μεγαλύτερη αύξηση εδρών στον Καναδά από τη μία εκλογή σε άλλη).

Την τελευταία ημέρα των εκλογών, ο Justin θα την περάσει στα δυτικά, στην περιοχή της Αλμπέρτα, και στη γενέτειρα του αντιπάλου του, του απερχόμενου πρωθυπουργού Harper, το Κάλγκαρι — εκεί όπου το Φιλελεύθερο κόμμα δεν είχε εκλέξει βουλευτή από το 1968, εξέλεξε τελικά έναν.

Την επομένη της τεράστιας νίκης του δεν κλείστηκε στο γραφείο του: κατέβηκε στο μετρό του Μόντρεαλ να χαιρετήσει, να ευχαριστήσει και να φωτογραφηθεί με τους συμπολίτες του.

Από πολλούς, ο νέος πρωθυπουργός του Καναδά κατηγορήθηκε για ένα λόγο γλυκερό, με παροχές, με πολλές υποσχέσεις για τη μεσαία τάξη και με έξυπνο παιχνίδι με την όμορφη σε κάθε περίπτωση εικόνα του. Ίσως να έχουν δίκιο. Προσωπικά, παρακολούθησα αρκετές ομιλίες του, αλλά με κέρδισε μια φράση του που επέμενε να λέει στις αγαπημένες του δίγλωσσες ομιλίες, μια υπόσχεση προς τους συμπατριώτες του:

Voies ensoleillées / sunny ways — ηλιόλουστοι δρόμοι.

ΥΓ1. Δύο βίντεο:  Ομιλία Τrudeau το βράδυ των εκλογών | Βόλτα στο Μετρό.

ΥΓ2. Στη φωτογραφία, ο δίχρονος Τζάστιν στην αγκαλιά του πατέρα του, Pierre Trudeau, στο Loyalist College (1973, © Rod C. Maclvor).