Interns

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.―Στη νυχτερινή βράδια της ρεσεψιόν, στο πολυσύχναστο ξενοδοχείο των Βρυξελλών, η Ε. από τη Θεσσαλονίκη συνομιλούσε χαμογελαστή με τους ταξιδιώτες σε τρεις γλώσσες. Στο τέλος του μήνα θα εγκατέλειπε αυτή τη δουλειά για να εργαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ― είχε σπουδάσει Media and Communication, και, όχι, δεν της έλειπε η Θεσσαλονίκη. Στο βιβλιοπωλείο LibreBook, η Ζ. μπήκε για να ρωτήσει πώς εξηγούνται οι πολύγλωσσες επιλογές στις προθήκες ― ήταν από την Αθήνα, μουσικός και μεταφράστρια, ήδη επί τέσσερα χρόνια στις Βρυξέλλες, όχι δεν το σκεφτόταν να επιστρέψει στην Ελλάδα. Άλλωστε, δεν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και η Β., intern για ένα εξάμηνο παλιότερα στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, έμεινε στις Βρυξέλλες, όπως και η Ελ., που αρκετό καιρό μετά το εξάμηνό της συνεργάζεται περιστασιακά με την Ομοσπονδία, αλλά και με πρόσωπα από το περιβάλλον της, επιλογή πολύ σωστή αν λάβει κανείς υπόψη του τις ικανότητές της, εξίσου σωστή με την απόφαση να υπογραφεί μια οκτάμηνη σύμβαση μεταξύ της Ομοσπονδίας και της Κ., intern που σε λίγες μέρες θα άδειαζε το γραφείο της, αλλά κρίθηκε ότι είναι η καταλληλότερη να αναπληρώσει την έμπειρη Γ., που γύρω στα Χριστούγεννα θα διακόψει τη δουλειά λόγω εγκυμοσύνης. Για όσους βρισκόμαστε πια σε ηλικία που, σε συνδυασμό με την παρωχημένη κατάρτισή μας, απαγορεύει την προσδοκία να συνεχίσουμε την επαγγελματική διαδρομή μας μακριά από την Ελλάδα, η επόμενη μεγαλύτερη απώλεια που απειλείται είναι να μην μπορέσουμε να υποστηρίξουμε την κινητικότητα αυτή για τα παιδιά μας. Να μην επιτρέψει η οικονομική κατακρήμνιση σε εμάς και η εκπαιδευτική καταβύθιση σε εκείνα το αξιοζήλευτο προνόμιο να αλλάξουν σειρά εργασιακών χώρων, σε διαφορετικές χώρες, να συγκεντρώσουν την αναντικατάστατη εμπειρία μιας επαγγελματικής εναλλαγής που δεν θα σημαίνει αστάθεια αλλά ευελιξία. Δεν υπάρχει στην προσδοκία αυτή καμιά διάθεση ωραιοποίησης: η καθημερινότητα των νέων αυτών δεν είναι εύκολη, η νεότητά τους είναι το κρίσιμο χαρακτηριστικό που κάνει ανεκτές τις συνθήκες του βίου τους ― αλλά, αν περάσεις μια Παρασκευή απόγευμα από την Place Luxembourg και τους δεις να πίνουν μπίρες και χυμούς και απερόλ (οι γραβάτες των αγοριών χαλαρωμένες, τα φορέματα των κοριτσιών λίγο τσαλακωμένα εκεί που η πλάτη ακουμπά επί ώρες στην καρέκλα), δεν θα έχεις πια αμφιβολία ότι μεταξύ τους θα ήθελες να είναι τα παιδιά σου.