Κατεστραμμένοι πυλώνες

Η προ ενός έτους εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάρρησή του στην εξουσία με τη βοήθεια της ψεκασμένης Ακροδεξιάς βασίστηκε σε δύο επικοινωνιακούς πυλώνες: (α΄) Υπάρχει Εναλλακτική και (β΄) Είμαστε το Νέο.

Ο πυλώνας Υπάρχει Εναλλακτική περιλάμβανε όλη τη λαϊκιστική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη διάρκεια της Κρίσης: τις υποσχέσεις προς τους πάντες, τα Μνημόνια που θα σκίζονταν με ένα άρθρο και ένα νόμο, την κατάργηση του εξοντωτικού ΕΝΦΙΑ, την επαναφορά της 13ης σύνταξης, τον εκβιασμό προς τους εταίρους που δεν υπάρχει περίπτωση «ούτε μία στο εκατομμύριο να αρνηθούν», τη μονομερή διαγραφή του χρέους, τα τεράστια κοιτάσματα που οι άλλοι εποφθαλμιούν και που τώρα θα αξιοποιηθούν, τα δανεικά από τη Μόσχα, από το Πεκίνο, από το Ιράν, από τη Βενεζουέλα, από τις BRICS…

Ο πυλώνας Είμαστε το Νέο απέδιδε την ευθύνη της χρεοκοπίας, όχι σε λάθος θεσμούς και πολιτικές, αλλά σε λάθος πρόσωπα. «Εκείνοι τα έφαγαν, εκείνοι σάς κατέστρεφαν σαράντα χρόνια, εμείς δεν κυβερνήσαμε ποτέ, είμαστε το νέο, το άφθαρτο, που έχει και το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Αλλά και: «Εκείνοι έφεραν τα Μνημόνια, ενώ εμείς νοιαζόμαστε για τον λαό».

Σε λιγότερο από ένα χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά από τρεις κάλπες, μια κωλοτούμπα, capital controls ήδη εφτά μήνες και τον «μάγο» Γιάνη στο σπίτι του, όποιος ακόμη πιστεύει ότι υπήρχε εναλλακτική λύση δεν είναι πια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε νέο Μνημόνιο, διατήρησε τον ΕΝΦΙΑ, δεν έδωσε ποτέ τη 13η σύνταξη, ούτε φυσικά επέστρεψε τις περικοπές των συντάξεων, συνεχίζει τις ιδιωτικοποιήσεις (λιμάνια, αεροδρόμια…) που κατήγγελλε ως «ξεπούλημα», δεν διέγραψε μονομερώς το χρέος, δέχτηκε την Τρόικα σαν Κουαρτέτο, δεν βρήκε πουθενά χρηματοδότηση εκτός Ευρώπης, αύξησε τον ΦΠΑ στα νησιά, περιέκοψε το επίδομα θέρμανσης, επέτρεψε τους πλειστηριασμούς — με λίγα λόγια: δεν τήρησε ούτε μία από τις υποσχέσεις του.

Το μόνο επιχείρημα που απέμεινε στους, ολοένα μειούμενους, αμήχανους υποστηρικτές της Πρώτης Φοράς Αριστερής Κυβέρνησης είναι ο δεύτερος πυλώνας, ότι, «Ναι μεν δεν υπήρχε τελικά εναλλακτική οδός, αλλά αυτοί είναι νέοι, άφθαρτοι, και έχουν και το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα». Το επιχείρημα αυτό αποδίδει σε πρόσωπα πολύ μεγαλύτερη αξία από ό,τι σε θεσμούς. Είναι το κλασικό λάθος τού να νομίζεις ότι ένας ανεξέλεγκτος θεσμός ή ένα αυταρχικό κράτος θα δούλευε καλύτερα εάν στελεχωνόταν από «καλύτερους», πιο ηθικούς ανθρώπους. Είναι αυτοί ακριβώς που πιστεύουν ότι «οι άλλοι μας χρεοκόπησαν», άρα αρκεί να φέρουμε αυτούς που μας φαίνονται καλύτεροι, πιο ηθικοί.

Λάθος.

Δεν μας χρεοκόπησαν πρόσωπα, αλλά πολιτικές. Λάθος θεσμοί, ανεπαρκή checks and balances, ένα τεράστιο Δημόσιο, υπερβολικοί φόροι, πολιτικό σύστημα που δανειζόταν και φορολογούσε για να διορίζει αυτούς που το ψήφιζαν. Αυτό δεν θα πήγαινε μακριά ούτως ή άλλως. Και πάντως δεν υπήρχε περίπτωση να αντιστραφεί από την Αριστερά, που παγίως ζητούσε και άλλους διορισμούς, και άλλες αυξήσεις μισθών. Το αν, μάλιστα, τα συγκεκριμένα πρόσωπα είναι «πιο ηθικά» φαίνεται πια από τις καθημερινές υποθέσεις νε(ο)ποτισμού, βολέματος, τακτοποιήσεων, για τις οποίες μάλιστα έχει αρχίσει να ακούγεται και το επιχείρημα, «Αυτά γίνονταν πάντα».

Στον ένα χρόνο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησή του είναι ήδη κουτσή. Ο ένας από τους δύο πυλώνες της χάθηκε, ο δεύτερος διαβρώνεται ταχύτατα. Η κατάρρευση θα είναι απότομη, και με πάταγο. Το μόνο που μπορεί να τους διασώσει από τον διασυρμό και τη χλεύη είναι να πείσουν όποιον θέλει να πειστεί ότι τους έριξαν «ξένα κέντρα και μεγάλα συμφέροντα». Είμαι βέβαιος πως θα το προσπαθήσουν.

Η αλήθεια είναι όμως πως θα πέσουν μόνοι τους, από τη διάψευση των ξεδιάντροπων ψευδών με τα οποία υφάρπαξαν την ψήφο του κόσμου.

Χρέος όλων των υπολοίπων, να μην αφήσουμε να συμπαρασύρουν πέφτοντας και τη χώρα — να μαζέψουμε τα συντρίμμια και να αρχίσουμε το χτίσιμο.