Κόντρα στο Ρεύμα [1]

— Τη υπερμάχω στρατηγική ήττα, τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια, θα μπορούσα να ανακράξω, αμετανόητε, για όσα ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες.

— Είμαι υπερήφανος για σένα. νέε μου. Τα θρησκειολογικά μαθήματά μου δεν πήγαν χαμένα. Άντε και παπαδάκι στην εκκλησία με εξαπτέρυγα και θυμιατό. Νίκας τοις ευσεβέσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το  σον φυλάττων, διά του Σταυρού Σου, πολίτευμα.

— Αλλά προτού αρχίσω να σε μαστιγώνω ένεκα νεοφιλελεύθερου ρεβανσισμού, τοποθετήσου για την ήττα της εθνοσωτηρίου.

— Ηττήθηκε η λενινιστική αντίληψη για την άσκηση της εξουσίας. Ηττήθηκε μια αντίληψη που θεωρεί την κοινωνία «μάζα» που πρέπει να είναι ευχαριστημένη με τα ισχνά επιδόματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε τη χώρα σε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών. Δεν είχε τίποτα να προσφέρει. Απώλεσε πλήρως την ιδεολογική ηγεμονία και συμπεριφέρθηκε όπως οι κνίτες της μεταπολίτευσης. «Λαέ ντροπή σου για την εκλογή σου».

— Για μένα, αυτές οι εκλογές ήταν οι εκλογές που αναβάφτισαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και από Κούλη πλέον τον φωνάζουν Κυριάκο μέχρι και τα τρολ του διαδικτύου. Σύντομα θα τον πούνε και κύριο Μητσοτάκη, πιθανόν και αξιότιμο. Γραβάτα αγόρασες;

— Ο Κούλης απέδειξε ότι ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς τον αντίπαλό σου. Όμως η εθνοσωτήριος δεν το βάζει κάτω, ανάλγητε νεοφιλελεύθερε. Η Δούρου, όπως οι μαυροσκούφηδες του Άρη, πολεμάει στα χαρακώματα. Η γη θα γίνει κόκκινη, θες δε θες. Βενθερέμος, χάστα λα βικτόρια σιέμπρε.

— Δυστυχώς εγώ αντί να γλεντήσω το βράδυ των εκλογών, πέρασα 18 ώρες μέσα στο Α2 τμήμα του δημοτικού σχολείου Ν. Σκιώνης. Μετά διήνυσα 60 χιλιόμετρα μέχρι τον Πολύγυρο, περίμενα δυο ώρες στις ουρές παράδοσης σάκων, παρέδωσα και αντίγραφα πρακτικών εφορευτικής σε περιφερειάρχη και αντιπεριφερειάρχη. Κατέληξα σπίτι στις 7 το πρωί.

— Καλά να πάθεις. Όπως σου έχω πει πολλάκις, αλλά αρνείσαι να το εμπεδώσεις, για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός. Είναι ανάγκη να κάνουμε εκλογές και να ταλαιπωρούμεθα; Γιατί δεν ακολουθούμε το σύντροφο Μαδούρο; Το σύντροφο Στάλιν; 

— Από χθες κάνω φάρσες σε όλες τις τοπικές αρχές που αναγκάστηκα να τους γράψω ιδιοχείρως αντίγραφο του πρακτικού εφορευτικής. Τους λέω, «Φωτοτυπίες δεν ξέρετε να βγάζετε, ρε τεμπελόσκυλα;» και τους το κλείνω. Είναι μια μορφή αντάρτικου πόλεων για φιλελέδες.

— Σου χρειάζεται Γκουαντανάμο και Αλκατράζ, ανάλγητε. Είμαι βέβαιος ότι είσαι οπαδός του τεχνοφασισμού. Είμαι δε σίγουρος ότι έγραψες το πρακτικό στο μονοτονικό. Ο σοσιαλισμός θα επαναφέρει το πολυτονικό και θα καταλήγεις σπίτι σου όχι στις 7 το πρωί αλλά στις 7 το βράδυ.

— Σχολίασε μου όμως λίγο πώς είδες την εκλογική επίδοση του ΚΙΝΑΛ. Έχουμε ενδιαφέρουσες αποδόσεις.

— Όπως έλεγε ο σύντροφος Ζορζ Μαρσέ, επί σειρά ετών ηγέτης του Κομουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, που το οδηγούσε από ήττα σε ήττα, «Μπορεί να χάσαμε, αλλά διατηρήσαμε τον κύριο όγκο των δυνάμεών μας». Στο τέλος, το κόμμα εξαφανίστηκε. Πάμε καλά, σύντροφε. Διατηρούμε τις δυνάμεις μας και ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Έχουμε ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα ότι πολλοί οπαδοί μας εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο, αλλά η επιστήμη θα αυξήσει το προσδόκιμο και θα μας τρώτε στη μάπα για πολλά χρόνια ακόμα.

— Λες το ΠΑΣΟΚ να είναι ακόμη εδώ, να χτυπάει σφυγμός στη φλέβα, να αναπνέει στο καθρεφτάκι ο μακαρίτης; Λες να δούμε το come back εν τέλει;

— Για να μάθεις μπαλίτσα: Η νεκροφάνεια, από ιατρικής απόψεως, είναι η κατάσταση κατά την οποία όλες οι ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού φαίνονται σαν να έχουν καταλυθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε το άτομο να θεωρείται νεκρό. Έτσι η κατάσταση αυτή, ενώ δεν καταλήγει σε πραγματικό θάνατο, μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη καρδιακού παλμού, αναπνοής και αντανακλαστικών, σε μια παθητική στάση του σώματος, διαστολή της κόρης του οφθαλμού, ωχρότητα δέρματος και χαμηλή θερμοκρασία των άκρων. Νεκροφάνεια μπορεί να παρατηρηθεί σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις, δηλητηριάσεις, υπερδοσολογία ναρκωτικών, ηλεκτροπληξία, ασφυξία, επιληψία, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, υποθερμία, κτλ.

— Ηθικό δίδαγμα: Εμείς δε θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη.

— Αλλά πραγματικά να ξέρεις λυπήθηκα πολύ για την κεντροαριστερά που συντάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ την παραμονή των εκλογών. Ραγκούσης, Τόλκας, Μωραΐτης, Θεοχαρόπουλος, ΔΗΜΑΡ, ΡΗΜΑΔ και λοιπά, φαίνεται πώς έφεραν στο ΣΥΡΙΖΑ μόνο τις δικές τους ψήφους. Δεν τους ψήφισε ούτε ο θυρωρός τους . Και το ερώτημα είναι, γιατί οι κεντροαριστεροί δεν μετακομίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ να δικαιωθεί και ο κος Μπίστης επιτέλους;

Δε θέλω την συμπόνια κανενός
τον έζησα τον κόσμο και τον είδα
είν’ η καρδιά μου μαύρος ουρανός
που κρύβει κεραυνούς και καταιγίδα
Την ώρα που ξεχείλισε ο πόνος
την ώρα που με πνίγει ο καημός
αυτήν την ώρα θέλω να ’μαι μόνος
δε θέλω την συμπόνια κανενός

[Με τα όρθια γράμματα ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος· με τα πλάγια ο Χάρης Πεϊτσίνης. To Κόντρα στο Ρεύμα μεταδίδεται ζωντανά, κάθε Δευτέρα 8-10 μ.μ. ].