Κύκλος

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Η πασχαλινή αφήγηση, με όλα τα φορμουλαϊκά χαρακτηριστικά της, την καλά διαβαθμισμένη κορύφωσή της και τη γενναιόδωρη διάρκειά της, είναι η καταλληλότερη για να διακρίνει κανείς την έναρξη μιας ακόμη στροφής στον χάρτη του έτους, και ο ακκισμός της ανθισμένης φύσης, παρήγορος και εκμαυλιστικός, παίρνει το βλέμμα από τα παλιά πατήματα στη σφενδόνη —ο άξονας πρέπει να αντέξει, πόσοι γύροι;—, το στρέφει βίαια στις υποσχέσεις του καλοκαιριού, το καθησυχάζει ανενδοίαστα για τη σήμανση που προσπερνά μισοκρυμμένη σαν σε παλιομοδίτικο καρτούν, στέλνει κάτω από τα βλέφαρα εφεδρικά στιγμιότυπα νεότητας (συναρμολογούμενα αεροπλάνα σε δωμάτια ξενοδοχείου παρατημένα ημιτελή για να προλάβεις την Ανάσταση, μοναχικά χιλιόμετρα με παρακινδυνευμένη ταχύτητα και απροσδιόριστο προορισμό, καρέ της σταύρωσης από μια χειροκίνητη μηχανή προβολής στην υπόλευκη ντουλάπα, το πρόγραμμα των κινηματογράφων — πότε αργούν οι αίθουσες; πότε ξανανοίγουν;), και επιστρατεύει ως σχήμα αυτοτελές, επίμονο και ακέραιο αυτός ο συνδυασμός, στις περιπτώσεις που το spleen θα επιμείνει, περισπασμούς πιεστικούς (στο Σαράγεβο μια μέρα χιόνι, μια μέρα βροχή, μια μέρα λιακάδα, πάνω από το ρήγμα που βαθαίνει, τα πρόσωπα μετράνε την εμπιστοσύνη των άλλων), περισπασμούς πολυτελείς (α, να ’γραφες μια παράγραφο, έστω μία, με τον ρυθμό του Μπακόλα), περισπασμούς ανώφελους, εντέλει· διότι, εν αντιθέσει με την τυπολατρική ακρίβεια του χειμώνα, τα γεγονότα πάντα μαρτυρούν ότι στη δήθεν ανάλαφρη αναξιοπιστία του Απριλίου και την ανανεωτική δροσιά των μαγιάτικων πρωινών κυοφορούνται οι εξελίξεις που θα στιγματίσουν το έτος.