Les adieux

Σύμφωνα με τα ήθη της περιοχής, οι εργαζόμενοι στο Α. χαιρετούν τους συναδέλφους τους διά χειραψίας. Με μία εξαίρεση, όπως ανακάλυψα στην πορεία: τις γυναίκες. Αυτό μου είχε κακοφανεί, και έτσι είχα αποφασίσει να αποφεύγω τις χειραψίες και να χαιρετώ πιο δυτικότροπα, λέγοντας καλημέρα και καλό βράδυ σε όλους μαζικά, σαν παραγωγός ραδιοφώνου. Την τελευταία ημέρα όμως, θέλοντας να ευχαριστήσω τους εκεί συνεργάτες για την καλή συνεργασία και τη γενναιόδωρη φιλοξενία, αποφάσισα να τους μιμηθώ. Με ένα τουίστ: παραβιάζοντας την εξαίρεση των γυναικών. Βέβαια, το έκανα εκ του ασφαλούς: έχοντας συγκεντρώσει αρκετό κεφάλαιο συμπάθειας όλες αυτές τις ημέρες, ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση να με παρεξηγήσει ακόμη και ο πιο παραδόπιστος τυπολάτρης χωρίς να θεωρηθεί εκείνος υπερβολικός. Πήγα λοιπόν στη μόνη συνάδελφο στο γραφείο — καθόταν στο γραφείο της, μπροστά από τον υπολογιστή της, στην άλλη άκρη της αίθουσας. Μόλις γύρισε προς το μέρος μου, έτεινα το χέρι, όπως έκαναν οι άντρες συνάδελφοι μεταξύ τους. Όλοι αιφνιδιάστηκαν. Εκείνη στην αρχή πάγωσε· ύστερα δίστασε, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο για να κάνει μια πρόχειρη ανάλυση κόστους-οφέλους της κατάστασης· αφού πήρε την απόφασή της, κοίταξε κάπως αβέβαιη τους συναδέλφους της, σαν να ήθελε να σιγουρευτεί για την συγκατάθεσή τους, και, τέλος, προς ικανοποίηση όλων, υπέκυψε χαμογελώντας κολακευμένη και έσπρωξε διστακτικά το χέρι της στο δικό μου. Συνέχισα τις χαιρετούρες με τους υπόλοιπους με αμείωτο ενθουσιασμό —φροντίζοντας να σφίξω αρκετά παραπάνω το χέρι του τύπου που είχε τη φαεινή ιδέα να με κεράσει κούμις: μακράν ό,τι πιο απαίσιο έχω πιει στη ζωή μου— και, αφού έβαλα τον σάκο με τα λάπτοπ στην πλάτη, αναχώρησα για το αεροδρόμιο. Δεν είχα προλάβει να κλείσω καλά-καλά πίσω μου την πόρτα, όταν άρχισαν να ακούγονται από μέσα βροντερά γέλια και πειράγματα: «Νά τα μας!», «Άντε με το καλό!», «Καλούς απογόνους!» κλπ. Έριξα μια φευγαλέα ματιά μέσα από το τζάμι: φάνηκε να το διασκεδάζει.