Μακάρι να μην τέλειωνε ποτέ

Στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, δεν μπορεί να υπάρξει πιο θελκτικό όχημα από το εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά. Τόσο στα εικονοβιβλία (picture books) όσο και στα βιβλία με εικόνες (illustrated books), το κείμενο και η εικονογράφηση, η εικονογράφηση και το κείμενο, δένονται μαζί και υφαίνουν κάτι που ποτέ ξανά εκείνος ο μικρός αναγνώστης δεν θα συναντήσει στη ζωή του τυπωμένο στο χαρτί. Συνθέτουν κάτι ανεπανάληπτο.

Με την εξαίρεση των κόμικς, που όμως είναι ένα εντελώς διαφορετικό έντυπο μέσο, μια άλλη, διακριτή κατηγορία βιβλίου, ποτέ κανείς δεν θα ξαναβρεθεί μπροστά σε δύο γλώσσες, δύο ιστορίες, δύο οπτικές, για να τις ακούει και να τις βλέπει ταυτόχρονα ή μία-μία κάθε φορά, για να τις αναλύει και να εμβαθύνει για όση ώρα επιλέξει στην αφήγησή τους, για να τον συνεπαίρνουν με την ξεχωριστή, η καθεμιά, γοητεία τους, για να τις ξαναδιαβάζει και να τις ακούει ξανά και ξανά και ξανά, παίζοντας το αιώνιο παιχνίδι της επανάληψης στην τέχνη και στην αστείρευτη απόλαυσή της.

Τα παιδιά —όλα τα παιδιά, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση— μαγεύονται από τη δυναμική της ιστορίας, των χαρακτήρων, των αναπαραστατικών λεπτομερειών, των ήχων, των δυνατοτήτων που παρέχει ακόμη και η πιο λιτή εικονογράφηση, των κρυφών εικόνων μέσα στη μεγάλη εικόνα, της χρωματικής παλέτας, της αφήγησης από τον ενήλικα που κρατά μαζί τους το βιβλίο και που το απολαμβάνει μαζί τους «μιμούμενος» τους ήρωες και τις διακυμάνσεις των συναισθημάτων τους — μαγεύεται από όλους εκείνους τους μεγάλους δρόμους που καταλαβαίνει πως ανοίγονται μπροστά του. Αναπτύσσοντας τη φαντασία των μικρών παιδιών και εμπλουτίζοντας τον συναισθηματικό τους κόσμο, είναι εκείνη ακριβώς η μοναδική εποχή που θα βάλει τα θεμέλια, όχι απλώς για τη γέννηση ενός αναγνώστη —κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τα βιβλία που επιλέγουν να διαβάσουν οι έφηβοι—, αλλά για τη δημιουργία ενός ανθρώπου που θα έλκεται παντοτινά από την Ομορφιά.

Μακάρι να μην τέλειωνε ποτέ.

[ Εικόνα: Ναταλία Καπατσούλια ]