Μνήμη οδικών προδιαγραφών

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Όσο περνούν τα χρόνια, λιγοστεύουν τα τεκμήρια της νεότητας που είναι σε θέση να συγκρατήσει το μυαλό με στοιχειώδη ακρίβεια. Είναι σχεδόν ένα είδος κρυφής αναπηρίας, να αιφνιδιάζεσαι κάθε τόσο αφανώς από την υπόμνηση του ενός ή του άλλου γεγονότος, να αδυνατείς να ανακαλέσεις έτη, περιβάλλοντα και πρόσωπα τα οποία συνδυάστηκαν με τρόπο που σαφώς σε περιελάμβανε στα στοιχεία που διαμόρφωναν τον συνδυασμό, κι ώσπου να λειάνει η συμβιβαστική συνήθεια την οδύνη, πληθαίνουν ολοένα τα κενά. Φαύλος κύκλος, μα, παραδόξως, εκτός της περιμέτρου του διατηρούνται σταθερά οδικά ταξίδια, όχι όλα, μα κυρίως εκείνα που είχαν ένα συγκεκριμένο πρόσχημα: έγιναν για να εξυπηρετηθεί φίλος. Πρόσχημα, όντως, διότι υπήρξε μια περίοδος αδιαμφισβήτητα συνδεδεμένη με τη νεότητα, που χίλια δυο γίνονταν αφορμή για μια μεγάλη ή μικρή, μα πάντως πιεστική οδική μετακίνηση, τις συνθήκες της οποίας μπορείς πάντα να ανακαλέσεις με ακρίβεια μεγαλύτερη από τον σκοπό που εντέλει υπηρέτησε. Ας πούμε, η βιαστική νυχτερινή διαδρομή μέσα σε πυκνή χιονόπτωση με άδηλη συνέχεια ως το Νέο Ρύσιο για να συναντηθούν ο Θ.Τ. με την Ε.Σ., ένα εσπευσμένο νυχτερινό ταξίδι στην Αθήνα για να είναι παρών ο Δ.Π. στην εκπομπή του Βασίλη Βασιλικού, ένα άλλο, στην ίδια πόλη, με συνοδηγό τη Χ. και επίμονη ομίχλη ώς τη Λάρισα, με αφορμή την έκδοση ενός τεύχους της Φράσης, αυθημερόν ώς την Κομοτηνή με δίωρη αναμονή για να δώσει μάθημα ο Γ.Φ., ώς την Αυλώνα και πίσω για να παρουσιαστεί στα τεθωρακισμένα ο Κ.Ν., κι άλλες πολλές διαδρομές ενός αγεωγράφητου ανθρώπου που αρκούνταν ν’ ακολουθεί τη σήμανση των δρόμων και να εισπράττει άπληστα τη ροή της ασφάλτου μέσα από το κάδρο του παρμπρίζ σαν μια εικονοποιημένη νοηματοδότηση της ροής του χρόνου, που περνά ταχύτερα και ανακαλείται δυσκολότερα όσο τα χιλιόμετρα λιγοστεύουν.