Μόνος εναντίον (και υπεράνω) όλων

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Όπως σε μυθιστορήματα δημοσιευμένα σε συνέχειες που αναζητούμε φυλλομετρώντας τόμους παλιών εφημερίδων, όπως σε ταινίες του Φίνου, όπου αναγνωρίζουμε την Πλατεία ΧΑΝΘ και πολυκατοικίες στην Αγγελάκη, έτσι διαβάζουμε, μες στη νωχέλεια του Σαββατοκύριακου (ένα ακόμη προϊόν μυθοπλασίας κι αυτή), τα νέα για τα εγκαίνια του Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, περιμένοντας να λήξει η Γενική Συνέλευση του ΟΑΣΘ για να διαπιστώσουμε αν εκτιμήθηκε ως ειλικρινής η δέσμευση του ίδιου του Πρωθυπουργού ότι θα πληρωθούν από αύριο, Δευτέρα, τα οφειλόμενα στους εργαζόμενους (οπότε θα υπάρξει πάλι δημόσια συγκοινωνία στην πόλη), δέσμευση την οποία μετέφερε στο κοινό, διά του Τύπου, πρόσωπο θεσμικό, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, αναγνωρίζοντας και αυτός, όπως και όλοι, το στερεότυπο που πάντα θα αναπαράγεται και θα γιγαντώνεται και θα εδραιώνεται ως αδιαπραγμάτευτο αξίωμα, ότι δεν έχει επί της ουσίας νόημα όλος αυτός ο σύνθετος μηχανισμός παραγωγής πολιτικής, που προϋποθέτει όργανα, θεσμούς, εκπροσωπήσεις, όλα είναι μια σύμβαση αναγκαστική, το μόνο που μετράει είναι ο λόγος, η μπέσα, το «πρόσωπο στην αγορά/στην κοινωνία». Κανείς δεν φάνηκε να απασχολείται από το γεγονός, ο λόγος του Πρωθυπουργού της χώρας μπαίνει στο ζύγι με μια απόφαση γενικής συνέλευσης ενός Οργανισμού Συγκοινωνιών, πως εκατό, διακόσιοι άνθρωποι μπορούν να πουν ότι δεκάρα δεν δίνουν για την πρωθυπουργική δέσμευση, και δεν «κατεβάζουν τα χειρόφρενα» (όπως λέει και το εμετικό κλισέ των αναπαραγόμενων κειμένων για το θέμα), δεν σταματούν, τέλος πάντων, την επίσχεση εργασίας, παρά μόνο αν δούνε τα λεφτά που τους υποσχέθηκε, αν με δυο λόγια κρίνουν και δηλώσουν, διά των αποφάσεών τους, ότι είναι αναξιόπιστος ο Πρωθυπουργός, οπότε ποια θα είναι η αντίδραση; Θα παραπέμψει το πρωθυπουργικό Γραφείο (το γνήσιο, όχι το σκηνικό Θεσσαλονίκης) την υπόθεση στον αρμόδιο υπουργό («Χρήστο, δεν τον πιστεύουν τον πρόεδρο, ρε συ, κάνε κάτι…»; Κι όμως, ορθά δεν απασχολούν κανέναν τέτοια ερωτήματα. Το Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη έγινε ακριβώς για τέτοιους λόγους, για να ενισχύσει την εικόνα τής υπεράνω θεσμών και οργάνων πρωθυπουργικής εξουσίας, να προσωποποιήσει την πρόθεση παραγωγής πολιτικού αποτελέσματος, να παγιώσει την αίσθηση πως ό,τι γίνεται φέρει μόνο μία υπογραφή, ό,τι δεν γίνεται απλώς το αποσιωπούμε. Και συχνά το σενάριο δουλεύει: Οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ αποφάσισαν ότι από αύριο Δευτέρα θα εργαστούν, και θα περιμένουν μέσα σε τρεις μέρες να δούνε χρήματα στους λογαριασμούς τους, αλλιώς… Ποιος νοιάζεται για το αλλιώς; Μια μέρα ήρθε ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, κι έφερε πίσω στους δρόμους τα λεωφορεία. Αυτό είναι που θα μείνει…