Νίπτω τας χείρας μου

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης έθεσε σε δημόσια ανοιχτή διαβούλευση το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης από χθες. Θλιβερή εξέλιξη. Το ζήτημα αυτό θα έπρεπε να είχε λυθεί προ καιρού και μάλιστα χωρίς διαβουλεύσεις και δημόσιες συζητήσεις. Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης αποτελεί πάγιο αίτημα της ΛΟΑΤ κοινότητας και μια απαιτούμενη συμμόρφωση της Ελλάδας με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Δυστυχώς, στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση το βγάζει από το συρτάρι της για δεύτερη φορά —είχε προαναγγείλει την επέκταση του συμφώνου και τον Φεβρουάριο— και μάλιστα σε μια ημιτελή εκδοχή.

Στο σχέδιο νόμου που έχει αναρτηθεί δεν είναι σαφές τι γίνεται με καίρια θέματα: ασφαλιστικά, κληρονομικά, συνταξιοδοτικά, φορολογικά, σε όσους μεταναστεύουν στη χώρα και έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης αλλού κ.ά. Επίσης, δεν γίνεται καμία μνεία σε ζητήματα τεκνοθεσίας-υιοθεσίας ούτε στην επίμαχη διαδοχική υιοθεσία. Επομένως το Υπουργείο ανοίγει τη συζήτηση ηλεκτρονικά, ενώ γνωρίζει πολύ καλά τις ανάγκες των ομόφυλων ζευγαριών και ενώ έχει δεσμευτεί προεκλογικά πολλές φορές για τα παραπάνω. Μια ηγεσία που φαίνεται έτοιμη να μεταθέσει την τόσο σημαντική απόφαση για τη ζωή και την καθημερινότητα, την ισονομία και την ισοτιμία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Σε μια ελεύθερη διαβούλευση κατά την οποία καθένας θα γράφει το δικό του, είτε ενισχύει την αλλαγή είτε την κρατάει πίσω.

Αδυνατώ να κατανοήσω την αναγκαιότητα αυτής της στρατηγικής. Κατανοώ ή μάλλον υποπτεύομαι τη σκοπιμότητα: να νίψει ο Υπουργός τας χείρας του ενώπιον της ομοφοβίας μιας σκληροπυρηνικής στερεοτυπικής κοινωνίας. Θα περάσει ένας νόμος-ημίμετρο και θα υπάρχουν και σχετικές «αποδείξεις» για το ότι η κοινωνία μας δεν είναι ακόμη έτοιμη. Η μόνιμη χιλιοφορεμένη επωδός στα ζητήματα της ΛΟΑΤ κοινότητας… Και για ακόμη μια φορά δεν θα γίνει καν λόγος για την προάσπιση των δικαιωμάτων των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο (ομόφυλες οικογένειες με παιδιά) και για τη νομική αναγνώριση και την αλλαγή των εγγράφων των τρανς* ατόμων χωρίς καμία προϋπόθεση.

Λυπάμαι που δεν υπάρχει πολιτικός φορέας στην Ελλάδα να υλοποιήσει άμεσα και ολοκληρωμένα τις μετατροπές που χρειάζονται στο νομικό πλαίσιο ώστε να μπορεί η ΛΟΑΤ κοινότητα να ζει κανονικά. Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα. Η κανονικότητα. Η διαβίωσή των ανθρώπων. Η ζωή τους.

Τα ομόφυλα ζευγάρια ζουν μεταξύ μας, αγαπιούνται, ερωτεύονται, χωρίζουν ή πεθαίνουν μαζί. Αρρωσταίνουν μαζί, αποκτούν περιουσία μαζί. Κάποια ζευγάρια έχουν παιδιά μαζί ή θέλουν να αποκτήσουν. Οι Οικογένειες Ουράνιο Τόξο υπάρχουν, πηγαίνουν τα παιδιά τους σχολείο, κάνουν διακοπές, χαίρονται τη συμβίωση δύο ομόφυλων γονέων. Τα τρανς* άτομα ζουν πια όπως το επιθυμούν, απολαμβάνοντας το σώμα και τη σεξουαλικότητα που έχουν τα ίδια επιλέξει. Μα η ελληνική πολιτεία κλείνει συστηματικά τα μάτια και αρνείται την κανονικότητα αυτών των ανθρώπων, τη δική τους κανονικότητα που δεν διαφέρει καθόλου από αυτή των άλλων. Νομοθετικά βραδυπορεί για να μη φορτωθεί στους ώμους της η εκάστοτε κυβέρνηση αυτό που κάποιοι ομοφοβικοί και τρανσοφοβικοί ονομάζουν «πολιτικό κόστος«, μην τυχόν και χάσουν τη μάζα των ψηφοφόρων που αρέσκονται ακόμη στο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και που χαϊδεύουν τα αυτιά τους διάφοροι λαϊκιστές ρατσιστές και απάνθρωποι, από την άκρα Δεξιά μέχρι και την ανθρώπινη και των δικαιωμάτων Αριστερά.