Οι δομικές μονάδες της Δημοκρατίας

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν κατάλαβαν ποτέ ποιο ήταν το διακύβευμα κατά τις διάσημες 17 ώρες διαπραγμάτευσης του Τσίπρα, όπως και πολλοί περισσότεροι που δεν ήξεραν ούτε μία παράγραφο από τις δύο συμφωνίες για τις οποίες κλήθηκαν σε εθνικό δημοψήφισμα τον Ιούνιο του 2015.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν αντιλαμβάνονται στοιχειώδεις αρχές της λειτουργίας της οικονομίας. Που θεωρούν, έτσι απλά και αβίαστα, πως ένα κράτος μπορεί μόνο να ανταμείβει χωρίς να παράγει πλούτο ή, ακόμα σημαντικότερο, χωρίς να βρίσκει πόρους από την ιδιωτική οικονομία. Πολλοί δεν κατανοούν καν ότι για να υπάρξει λειτουργικό Κράτος που παρέχει σωστές υπηρεσίες, θα πρέπει πρώτα να διασφαλιστεί η ανάπτυξη και η παραγωγή πλούτου από την ιδιωτική οικονομία. Στο ίδιο πλαίσιο, δεν κατανοούν πόσο σημαντική είναι η προσέλκυση εξωτερικών επενδύσεων και η σταθεροποίηση ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι γίνεται στον υπόλοιπο πλανήτη. Πόσο γρήγορα αναπτύσσονται οικονομίες, τεχνολογίες και η γνώση σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, με άμεσες επιδράσεις και στη δική μας χώρα. Στο πλαίσιο αυτής της άγνοιας, αδυνατούν να κατανοήσουν έστω και στοιχειωδώς πόσο σημαντικός είναι ο εκσυγχρονισμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και η διασύνδεσή του με την αγορά. Δεν γνωρίζουν καν τι πραγματική αξία έχουν τα ελληνικά πτυχία στον παγκόσμιο στίβο. Σε αυτόν δηλαδή που θα κληθούν να αγωνιστούν τα παιδιά τους.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν ενοχλούνται και τόσο πολύ με τον θεσμικό εκτροχιασμό της τελευταίας κυβέρνησης. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για την ακεραιότητα των τριών εξουσιών της Δημοκρατίας, ούτε για τη θεσμική εικόνα των υπουργών και υφυπουργών. Δεν θεωρούν ότι είναι και τόσο σημαντικό ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας να καπνίζει μέσα στο υπουργείο του ή να μιλάει σαν ένας τελειωμένος αλήτης, ούτε βρίσκουν και τόσο μεμπτό η εκτελεστική εξουσία να διαπλέκεται με τη δικαστική.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν κατανοούν την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Που δεν κατανοούν για ποιο λόγο οι μειοψηφίες πρέπει να προστατεύονται από την άδικη μεταχείριση της πλειοψηφίας και για ποιο λόγο όλοι οι άνθρωποι, είτε κατοικούν μόνιμα στην Ελλάδα είτε προσωρινά, έχουν δικαίωμα στην ισονομία που προσφέρουν εθνικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που ζουν καθημερινά με μίσος απέναντι στο διαφορετικό. Απέναντι στο διαφορετικό χρώμα δέρματος, τη διαφορετική θρησκεία, τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, τη διαφορετική προσωπικότητα, τις διαφορετικές ιδέες και πολιτικές απόψεις.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν έχουν ιδέα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις λειτουργίες, τους θεσμούς της και τις επιδράσεις στην καθημερινότητά τους από τη λειτουργία των Οργάνων της.

Υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν ενοχλούνται και τόσο από πολιτικά ψέματα, όσο μεγάλα και ξεδιάντροπα και αν είναι. Λουφαγμένοι είτε μέσα στο βολικό «όλοι το ίδιο είναι», είτε σε κάποιο ρουσφέτι, έχουν αποσυνδέσει τον ρόλο της πολιτικής από την καθημερινότητά τους και ζουν μέσα σε μία ιδιωτικότητα, αποκομμένοι από τα δικαιώματα και τις ανάγκες της υπόλοιπης κοινωνίας.

Τέλος, υπάρχει και το χειρότερο όλων των ειδών. Ψηφοφόροι που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Που είναι συμβιβασμένοι με κάτι χειρότερο από τη μετριότητα και δεν τους ενδιαφέρει πώς θα είναι η χώρα που μεγαλώνουν αυτοί και οι οικογένειές τους ούτε καν σε 5 χρόνια από τώρα. Που δεν τους ενοχλούν και τόσο οι καθημερινές εικόνες στα νοσοκομεία και στις δημόσιες υπηρεσίες. Που απλά «παρκάρουν» το παιδί τους στο εθνικό σύστημα παιδείας, χωρίς να ενδιαφέρονται πραγματικά για τα εφόδια που παίρνει. Που έχουν συνηθίσει στην κίνηση, τη βρομιά, την αγένεια, την ασυδοσία, τις αυθαιρεσίες, τις μικρές καθημερινές παρανομίες, σε θανάτους και μόνιμες βλάβες από την επιθετική οδήγηση, τα σπασίματα από τους μπαχαλάκηδες, την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Υπάρχουν και αυτοί που είναι μέρος όλων αυτών.

Ανάμεσα σε αυτούς που γνωρίζουν αρκετά από αυτά, αύριο θα κληθούν να ψηφίσουν πολλοί περισσότεροι που δεν τα γνωρίζουν, και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα αναδειχθούν οι νέες πολιτικές ισορροπίες, οι εκπρόσωποι της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι νέες πολιτικές δυνάμεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, αλλά και, όπως φαίνεται, και η επόμενη κυβέρνηση.

Η Δημοκρατία δεν είναι τέλειο σύστημα. Είναι όμως αυτό που έχουμε για την ώρα και, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, είναι μέχρι στιγμής το δικαιότερο και αυτό που συνεχώς μεταλλάσσεται προσπαθώντας να βελτιωθεί. Όσοι γνωρίζουν τη σημασία του, αλλά και τη σημασία όλων αυτών που προαναφέρθηκαν, οφείλουν να προσπαθούν για τη στήριξή του, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να ψηφίζουν πιο συνειδητά και με διαρκώς πιο ολοκληρωμένη άποψη για τη σύνθετη πραγματικότητα.

[ Φωτογραφία ]