Το όραμα της ελεήμονος αλληλεγγύης

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Στη Via Crescenzio, στη Ρώμη, είναι καλά διαλεγμένο το σημείο όπου σταματούν τα λεωφορεία μιας από τις πέντε εταιρείες που πηγαίνουν στο αεροδρόμιο Fiumicino, της μοναδικής που παραλαμβάνει επιβάτες από το Prati, κοντά στο Βατικανό, και όχι από τον πολυσύχναστο σιδηροδρομικό σταθμό, προσεκτικά διαλεγμένο για τη λιγοστή σκιά των δέντρων που επιτρέπουν να σταθείς για όσο χρειαστεί να περιμένεις, ακόμη και στο πρώτο κύμα της μεσημεριάτικης ζέστης του Ιουλίου, και να παρακολουθείς τις νωχελικές κινήσεις των λιγοστών κατοίκων που κυκλοφορούν τέτοια ώρα του Σαββάτου σ’ αυτή την τόσο ανεπιτήδευτα κομψή περιοχή, να βλέπεις τις μικρές παραχωρήσεις στην εμφάνιση των ίδιων, ένα πουκάμισο έξω από το παντελόνι, τσαλακωμένο στο τελείωμα, ωστόσο μακρυμάνικο, έναν κότσο πιασμένο κάπως πρόχειρα, η μετρημένη ατημελησία των ανθρώπων που βγαίνουν για να αγοράσουν δυο φέτες καρπούζι από το μαγαζάκι στη γωνία, να πιουν ίσως έναν εσπρέσο στη γειτονική Cicerone, των ανθρώπων που δε διάλεξαν τη θάλασσα γι’ αυτό το μεσημέρι Σαββάτου, όπως υποθέτεις ότι έκανε η κυρία που πλησιάζει με το σακίδιο καλά στερεωμένο στην πλάτη και προσπερνά μιλώντας στο κινητό, ψάχνει με το βλέμμα στην απέναντι πλευρά του δρόμου, και το ακολουθείς πιάνοντας την κουβέντα της για κάποια macchina grigia, και όντως βλέπεις ν’ ανοίγει η πόρτα μιας γκρίζας Τζάγκουαρ απέναντι, από εκείνα τα διακριτικά μοντέλα που στο μάτι όποιου δεν ξέρει ελάχιστα διαφέρουν από ένα μεγάλο γιαπωνέζικο Κορόλα, και με τις προσεκτικές κινήσεις των ψηλών ανθρώπων με ταλαιπωρημένα γόνατα βγαίνει ο ογδοντάχρονος (έτσι υποθέτεις) οδηγός, ισιώνει το λευκό κασκέτο του, στρώνει λιγάκι τον γιακά του γαλάζιου πουκάμισου με κείνη τη μηχανική λαβή δείκτη και αντίχειρα και παίρνει το σακίδιο της προσκεκλημένης (υποθέτεις, φυσικά υποθέτεις) χαιρετώντας την εγκάρδια, της ανοίγει την πίσω πόρτα, από τη θέση του συνοδηγού το κεφάλι μιας ηλικιωμένης με ένα ψάθινο καπέλο στρέφεται με κλίση εγκάρδιου χαιρετισμού την ώρα που ο οδηγός βάζει μπρος και ξεκινάει αποφασιστικά στον άδειο δρόμο, το αριστερό φλας αναβοσβήνει και στο τέμπο του χωρά γενναιοδωρία, αξιοπρέπεια και όραμα σε δόσεις που καμιά ρητορική υπέρ της εξαπάτησης ηλικιωμένων στους οποίους δόθηκε υπόσχεση για δέκατη τρίτη σύνταξη και αντ’ αυτής τούς δίνεται κάρτα σίτισης δεν θα χωρέσει ποτέ. Το όραμα της ελεήμονος αλληλεγγύης γεννά υπερτροφικούς ηγέτες που κατασπαράσσουν πλούτο για εξαρτήσουν όλο και περισσότερους πολίτες από τις δόσεις τής δήθεν μεγαθυμίας τους. Το όραμα της επιδίωξης πλουτισμού για όλους γεννά εκδρομές στη θάλασσα με μια macchina grigia.