Ποιους ενοχλεί η «Athens Voice»;

Η ηλεκτρονική έκδοση της free press εφημερίδας «Athens Voice» δημοσίευσε μια είδηση που δεν αντιστοιχεί στο κύρος της: πώς πήγε η Ουρανία Μιχαλολιάκου, κόρη τού (υπόδικου) επικεφαλής της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στη Βουλή — τι φορούσε και πόσα κιλά είναι. Δεν ήταν αποκλειστικό δημοσίευμα. Πάνω-κάτω με το ίδιο περιεχόμενο, προσωπικώς το είδα και σε άλλους δικτυακούς τόπους. Ήταν ένα ελαφρό, βαθύτατα ανόητο δημοσίευμα, όπου κι αν μπήκε, αλλά ως εκεί. Κάθε μέρα, αυτού του τύπου η ανοησία, με διάφορα πρόσωπα της δημόσιας ζωής, διεκδικεί το κλικ των αναγνωστών του Ίντερνετ. Σταρ της τηλεόρασης, βουλευτίνες και βουλευτές, τραγουδίστριες και τραγουδιστές, αθλήτριες και αθλητές, δημοσιογράφοι, ακόμα και πρόσωπα γνωστά σε στενούς κύκλους του Facebook, συχνά φωτογραφίζονται και εκτίθενται στις δημόσιες εμφανίσεις τους (με έμφαση στις γυναίκες, μια που στο Διαδίκτυο δεσπόζει η κουλτούρα του λιγούρη αρσενικού — αλλά όχι μόνο, επειδή το κουτσομπολιό δεν έχει φύλο): τι φοράνε, πώς χτενίζονται, με ποιους (ή με ποιες) κυκλοφοράνε. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκε και η κόρη του χρυσαυγίτη αρχηγού. Αυτή η αντιμετώπιση, κατά πολλούς, που ταυτίζει με όρους lifestyle την κόρη Μιχαλολιάκου με άλλες περσόνες της δημόσιας ζωής, δημιουργεί μια εξοικείωση με τη Χρυσή Αυγή, αφού και τα δικά της στελέχη αντιμετωπίζονται με όρους με τους οποίους αντιμετωπίζονται και οι κανονικοί άνθρωποι της κοινωνίας, άρα υποτίθεται ότι, δείχνοντας την Ουρανία Μιχαλολιάκου με όρους lifestyle, συμβάλλεις στην εξοικείωση των πολιτών με τη Χρυσή Αυγή. Η σκέψη αυτή πάει παραπέρα. Πολλές και πολλοί από όσες και όσους τη διακινούν βρήκαν ευκαιρία να την πέσουν στην «Athens Voice», διότι δήθεν εξοικειώνει τους αναγνώστες της με τη φρίκη του φασισμού, τον οποίο έτσι νομιμοποιεί. Αντί να σκεφτούν τούς κατά βάσιν λόγους που στην Ελλάδα κυριαρχούν οι ιδεολογίες του αποκλεισμού της ετερότητας και της κυριαρχίας του μίσους, λένε διάφορες βλακείες για ένα έντυπο που το θεωρούν εχθρικό επειδή, στην ουσία του, στον κορμό του, υπερασπίζεται την ανοιχτή κοινωνία, τον ελεύθερο πολιτικό και ιδεολογικό διάλογο, τη διαλεκτική σχέση που έχουν οι διάφορες υποκουλτούρες στο πλαίσιο μιας ανοιχτής κοινωνίας — για ένα έντυπο που το θεωρούν εχθρικό κυρίως επειδή αντιστρατεύθηκε τον λαϊκισμό, δεξιό και αριστερό, και υπερασπίστηκε (και συνεχίζει να υπερασπίζεται) την ευρωπαϊκή διαδρομή της χώρας, και μαζί τη δημοκρατία, τον πλουραλισμό, τις ελευθερίες αλλά και το κράτος του νόμου. Μου κάνει μάλιστα εντύπωση ότι, στην πλειονότητά τους, οι επιθέσεις κατά της «Athens Voice» γίνονται από πρόσωπα που δεν ενοχλούνται με το εθνικιστικό κιτς της κυβέρνησης (που δεν εκπροσωπεί μόνο ο Καμμένος). Από πρόσωπα που λάτρεψαν, ενυπογράφως και με θάρρος, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Από πρόσωπα που δεν έχουν πρόβλημα να υπογράφουν σε έντυπα πλάι στον αρχιδολοφόνο Κουφοντίνα… Η «Athens Voice» είναι μια εφημερίδα με άποψη και κύρος, μια εφημερίδα που προωθεί τις ελευθερίες και πασχίζει για μια ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία. Στο παρελθόν, έπεσε θύμα εμπρησμού στο όνομα μιας κάποιας εκδοχής της επανάστασης ή της εξέγερσης ή δεν ξέρω τι άλλο δήθεν αντισυστημικό και εξεγερμένο. Δεν είχα δει πολλές και πολλούς, που σήμερα την κατηγορούν ότι στρώνει το χαλί στους ναζιστές, να εξεγέρθηκαν και τότε. Καταλαβαίνω, όμως, από πού πηγάζει η αντίθεσή τους — και συχνά και το μίσος τους.

ΥΓ. Υπάρχει μια πρακτική στο ελληνικό Διαδίκτυο, οι πάντες να αναπαράγουν διάφορες ηλιθιότητες που κυκλοφορούν, προκειμένου να πάρουν κλικ και να εμφανιστούν ψηλά στις λίστες επισκεψιμότητας του Διαδικτύου, ώστε εντέλει να κερδίζουν διαφημίσεις. Νομίζω ότι σύντομα αυτού του τύπου οι μετρήσεις θα καταρρεύσουν. Σημασία έχει το κύρος και η ταυτότητα των Μέσων — και νομίζω ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όσοι επενδύουν στην ταυτότητα θα αναγνωριστούν ως κάτι σημαντικό, σε αντίθεση με τους σκουπιδιαραίους που επενδύουν στα κλικ πάση θυσία. Αυτά.