Σ’ ένα έως τρία δευτερόλεπτα

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Μια αμφίβολη περασιά στην αφίσα που έστειλες για τύπωμα, το τηλεφώνημα που δεν έκανες στον πατέρα σου το απόγευμα, μια διατύπωση που μάλλον παρεξήγησες και απάντησες βιαστικά στον συνομιλητή σου, κάποια αναφορά που εκκρεμεί αλλά σου λείπουν τα στοιχεία για να τη δώσεις, η ώρα επιβίβασης στο τρένο από την Κολονία για τις Βρυξέλλες (πόσα λεπτά από τη μια αποβάθρα ώς την άλλη;), η καλή μπάλα που χτύπησες, ο πόντος που κέρδισες, ο πόντος που έχασες (μα ο πρώτος πιο πολύ, και το γνωρίζεις ότι γι’ αυτό ακριβώς θα χάσεις τον επόμενο), η ανάμνηση ενός ανατριχιασμένου γυμνού μηρού, το κείμενο που εκκρεμεί (πάντα εκκρεμεί κάποιο κείμενο — α, ίσως στο τρένο, αλλά πόσην ώρα ώς την αποβάθρα; θα προλάβεις;), ίσως εξ αυτού η ανάμνηση, ο φάκελος που δεν πρέπει να ξεχάσεις (σε ποια θήκη της τσάντας είναι βολικότερο να τον τακτοποιήσεις;), ώς πάνω, ψηλά ο μηρός (πότε το κατάλαβε και ίσιωσε το φόρεμα; ίσως στο τρένο, ίσως αυτό ακριβώς στο κείμενο που εκκρεμεί), λυγισμένα γόνατα, χαμηλά, μείνε χαμηλά, θα πέρασε η ώρα, είναι αργά, ο Μάρτιος του 2008, ο Μάρτιος του 2014, ο Μάρτιος είναι πάντα μακρύς και ναρκοθετημένος με κρίσεις, πότε πέρασε κιόλας ο Μάρτιος, πώς χώρεσε κι αυτός μέσα στα ένα έως τρία δευτερόλεπτα που κάνει η μπάλα να επιστρέψει από το πλέγμα της ρακέτας του αντιπάλου στο δικό σου, και είναι αυτή η πιο αφόρητη άσκηση τεχνικής, να αποδιώχνεις, από χτύπημα σε χτύπημα, αυτές τις ανηλεείς ριπές σκέψεων και εικόνων που γεννά πυρετικά, όλη την ώρα, το μυαλό για να επιβάλει τη δική του εξουσία ή για να σε κάνει λίγο καλύτερο στο αχάριστο άθλημα του τένις. (Την Τρίτη 5.4.2016 η εκπομπή «Πλανήτης Γραφή» δεν θα μεταδοθεί: ταξιδεύουμε στην πόλη που βρίσκει την ανάσα της, τις Βρυξέλλες).