Σχόλια και ειδήσεις

Επί της αρχής, να συμφωνήσουμε με τους ζηλωτές της δεοντολογίας που ζητούν τον αυστηρό διαχωρισμό της είδησης από την άποψη στα τηλεοπτικά δελτία. Και άντε —εν τη μεγαθυμία μας— να πούμε πως το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει την κάθαρση των σχολίων στις ειδήσεις και βρήκε την άκρη του μίτου στα σχόλια κάποιων που φοβήθηκαν και φώναξαν ότι «η Ελλάδα θα γίνει Ζάμπια» έτσι και ξεκοπεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρεμπιπτόντως, να πούμε ότι το «η Ελλάδα θα γίνει Ζάμπια» δεν είναι παραπληροφόρηση. Δεν είναι καν πληροφόρηση. Αφορά το μέλλον και, συνεπώς, είναι εκτίμηση. Έχει δε ισάξιο βάρος με το αντίθετό του, αυτό δηλαδή που έλεγαν οι κήρυκες του «ΟΧΙ», ότι δηλαδή «η Ελλάδα ΔΕΝ θα γίνει Ζάμπια». Ή την εκτίμηση —που αποδείχθηκε λανθασμένη— ότι η προκήρυξη του δημοψηφίσματος δεν θα προκαλούσε καμία ζημιά στην ελληνική οικονομία. Τέλος πάντων…

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο ότι το Πειθαρχικό τιμώρησε τους εκφραστές της μίας άποψης, αφήνοντας στο απυρόβλητο όσους με μεγάλη θέρμη τάχθηκαν υπέρ του «ΟΧΙ». Προφανώς όσοι μετέχουν στα όργανα της ΕΣΗΕΑ ανήκουν στη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων που πληρώνουν μεν την ΕΡΤ, αλλά δεν την ακούν ούτε τη βλέπουν. Το βασικό πρόβλημα για το Πειθαρχικό είναι ότι, μιας και ξεκίνησε το κοσκίνισμα, έχει πολλή δουλειά μπροστά του.

Δεν θα αναφερθούμε σε όσα χυδαία ακούστηκαν κατά το παρελθόν περί «γερμανοτσολιάδων», «Κουίσλινγκ», «προδοτών» κλπ. Είναι προφανές ότι το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ κοιμόταν τα περασμένα χρόνια και δεν πήρε χαμπάρι όσα κοσμητικά επίθετα εξαπέλυαν κάποιοι που σήμερα σχίζουν τα ιμάτιά τους για τον διαχωρισμό της είδησης από το σχόλιο. Θα αναφερθούμε όμως σε πιο πεζές και καθημερινές παραβιάσεις της δεοντολογίας, που το Πειθαρχικό πρέπει, αν μη τι άλλο, να στηλιτεύει.

Έτσι, ξεχωρίζοντας το σχόλιο από την είδηση, πρέπει να αρχίσει να καλεί όλους εκείνους τους δημοσιογράφους που χαρακτηρίζουν τους αγώνες του λαού «δίκαιους». (Το δίκαιο ή το άδικο μιας κινητοποίησης είναι σχολιασμός της είδησης, που φανταζόμαστε ότι πλέον απαγορεύεται αυστηρώς). Πρέπει να στέλνει σημειώματα στους αρχισυντάκτες που σχολιάζουν ως «ιταμές» τις απαιτήσεις των δανειστών. Πρέπει να τιμωρεί το επίθετο «προκλητικές» σε ό,τι αφορά τις ενέργειες των Τούρκων ή οι προσδιορισμοί «χιτλερικές» και «ναζιστικές» αναφορικά με τις πράξεις των Γερμανών. Και ούτω καθεξής.

Έχουν το κουράγιο οι συνταξιούχοι συνάδελφοι του Πειθαρχικού να ξεκινήσουν; Πρέπει να το κάνουν, για να αποδείξουν ότι η απόφασή τους δεν είναι τιμωρία μιας άποψης, αλλά η αρχή της εφαρμογής του καταστατικού.

Περιμένουμε…