Σκοτεινές αφηγήτριες

Η Ρέιτσελ είναι το Κορίτσι του Τρένου. Κάθε μέρα παίρνει την αμαξοστοιχία των 08:04 και πηγαίνει στο Λονδίνο, κι όπως το τρένο σταματά σε ένα σηματοδότη, για εκείνα τα λίγα λεπτά παρατηρεί αποσπάσματα, καρέ της ζωής ενός νέου, όμορφου ζευγαριού σε ένα σπίτι κοντά στις γραμμές. Τους έχει δώσει και ονόματα: ο Τζέισον και η Τζες. Παρατηρεί αυτό το σπίτι, γιατί δεν θέλει να κοιτάξει το παραδιπλανό, που ήταν κάποτε δικό της και στο οποίο έζησε για λίγα χρόνια ευτυχισμένη. Η Ρέιτσελ έχει σχηματίσει στο μυαλό της τις προσωπικότητες του Τζέισον και της Τζες, έχει φανταστεί τα επαγγέλματά τους, τους καμαρώνει και, την ίδια στιγμή, ζηλεύει κρυφά τη ζωή τους, τη ζωή που εκείνη φαντάζεται ότι έχουν, τη ζωή που η ίδια είχε με τον Τομ και την έχασε.

ΡΕΪΤΣΕΛ: Είναι ένα τέλειο, χρυσό ζευγάρι. […] Κάθε φορά που κολλάμε στον κόκκινο σηματοδότη, τους ψάχνω. Τα πρωινά η Τζες βρίσκεται συνήθως έξω, ειδικά το καλοκαίρι, πίνοντας τον καφέ της. Μερικές φορές, όταν τη βλέπω εκεί, νιώθω σαν να με βλέπει κι εκείνη, νιώθω ότι με κοιτάζει κατάματα και θέλω να τη χαιρετήσω. Είμαι πολύ ντροπαλή. Τον Τζέισον δεν τον βλέπω τόσο συχνά, συνήθως λείπει για δουλειά. Αλλά, ακόμα κι όταν δεν είναι κανείς τους εκεί, φαντάζομαι τι μπορεί να κάνουν. Ίσως σήμερα το πρωί να έχουν πάρει και οι δύο άδεια, κι αυτή χουζουρεύει στο κρεβάτι, ενώ εκείνος της ετοιμάζει πρωινό, ή ίσως να έχουν πάει για τρέξιμο παρέα, γιατί αυτό συνηθίζουν να κάνουν.

Ένα πρωί όμως, κοιτάζοντας από το παράθυρο του τρένου, εκείνα τα λίγα λεπτά που σταματά στον σηματοδότη, θα δει κάτι που δεν ταιριάζει στην εικόνα που έχει σχηματίσει — κάτι πολύ παράξενο. Και αποφασίζει, από εκεί που ήταν εξωτερικός παρατηρητής, να παρέμβει και να γίνει ρυθμιστής. Την επόμενη όμως ημέρα ξυπνά με πονοκέφαλο και κενά μνήμης. Η Ρέιτσελ είναι αλκοολική και, μολονότι θυμάται ότι κάτι σημαντικό συνέβη το προηγούμενο βράδυ, κάτι στο οποίο ήταν παρούσα (και κάτι στο οποίο ενδεχομένως συμμετείχε; ή όχι;), είναι αδύνατον να θυμηθεί τι ήταν αυτό. Και οι εφημερίδες, ταυτόχρονα, γράφουν ότι η Τζες, που στην πραγματικότητα ονομάζεται Μέγκαν, έχει εξαφανιστεί.

Η ιστορία ως εδώ είναι ήδη πολύ ενδιαφέρουσα, και θα μπορούσε να συνεχιστεί στο ίδιο πλαίσιο αφήγησης, όμως η συγγραφέας κάνει ένα παράτολμο twist και δίνει τη σκυτάλη σε μια άλλη αφηγήτρια: στη Μέγκαν (ή Τζες, όπως την έχει ονομάσει η Ρέιτσελ). Η Μέγκαν, όπως και η Ρέιτσελ, δεν είναι μια μονοδιάστατη προσωπικότητα. Είναι όμορφη, παντρεμένη με έναν επίσης όμορφο άντρα που τη λατρεύει. Και, ναι, ζουν σε ένα βικτωριανό σπίτι δίπλα στις γραμμές του τρένου. Αλλά όχι μόνοι. Ποιοι είναι άραγε οι δαίμονες, τα σκοτεινά μυστικά που δεν την αφήνουν να κοιμηθεί τις νύχτες; Και πώς οι επιλογές της, το παρελθόν της και ο λάθος άνθρωπος στον δρόμο της θα οδηγήσουν αναπόδραστα στην εξαφάνισή της;

ΜΕΓΚΑΝ: Ακούω το τρένο που έρχεται, ξέρω τον ρυθμό του απέξω και ανακατωτά. […] Μερικές φορές ούτε καν τα βλέπω τα τρένα που περνούν, απλώς τα ακούω. Κάθομαι εδώ το πρωί, με τα μάτια κλειστά και τον ζεστό πορτοκαλή ήλιο στα βλέφαρά μου. […] Δεν μπορώ να δω τα πρόσωπα των επιβατών και ξέρω ότι είναι απλώς άνθρωποι που πηγαίνουν στο Γιούστον για να καθίσουν πίσω από ένα γραφείο, αλλά ονειρεύομαι: εξωτικά ταξίδια, περιπέτειες στα πέρατα της γης. Νοερά, ταξιδεύω πίσω στον Χόλκαμ. Παράξενο που το σκέφτομαι ακόμη, μερικά πρωινά σαν το σημερινό, με τόση τρυφερότητα, με τόση νοσταλγία, μα το κάνω. […] Νιώθω την καρδιά μου να χτυπά λίγο πιο δυνατά. Ακούω την μπάλα του στα σκαλοπάτια, φωνάζει το όνομά μου. «Θες άλλο καφέ, Μεγκς;’»Τα μάγια λύθηκαν, ξύπνησα.

Πώς εμπλέκεται η Ρέιτσελ στην εξαφάνιση της Μέγκαν και ποιος είναι ο ρόλος των κατοίκων του διπλανού σπιτιού, του σπιτιού όπου κάποτε ζούσε η Ρέιτσελ με τον Τομ και όπου τώρα ζει ο Τομ με τη νέα του σύζυγο και το παιδί τους; Και γιατί ξαφνικά συμμετέχει στην αφήγηση και μια τρίτη γυναίκα, η Άννα, η σύζυγος του Τομ;…

Δεν είναι καθόλου τυχαία η τεράστια επιτυχία του βιβλίου σε όλο τον κόσμο. Το «Κορίτσι του Τρένου», είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πολυδιάστατους χαρακτήρες, κι αυτό το κάνει πιο ρεαλιστικό. Κανείς δεν είναι μόνο καλός ή μόνο κακός (εκτός, φυσικά από τον δολοφόνο — γιατί η Μέγκαν δεν εξαφανίζεται απλώς: δολοφονείται). Η Ρέιτσελ είναι αλκοολική, δεν λέει πάντα την αλήθεια και είναι προφανώς διαταραγμένη: κανείς δεν ανακατεύεται στις ζωές ανθρώπων που δεν γνωρίζει και που απλώς παρατηρεί μέσα από ένα τρένο, παρά μόνο αν έχει κάποια «θέματα». Για τη Μέγκαν, μολονότι είναι παντρεμένη με έναν άντρα που τη λατρεύει και που τον αγαπά και αυτή, τίποτα δεν της είναι αρκετό. Αποζητά κάτι άλλο, διαρκώς, και το σκοτεινό παρελθόν της δεν την αφήνει να ηρεμήσει ποτέ. Και κανείς δεν γνωρίζει τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού του Τομ και της Άννας.

Και κανείς αναγνώστης δεν μπορεί, όσο διαβάζει αυτό το μυθιστόρημα, να ισχυριστεί πως ανακάλυψε την αλήθεια — ότι προαισθάνθηκε τι θα συμβεί. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σπάνιο πλέον, και πέρα για πέρα καλοδεχούμενο. Αυτό το βιβλίο θα σας ξαφνιάσει, τόσο στην ανάπτυξή του, όσο και στο τέλος του. Και θα σας καταπλήξει. Δεν είναι άλλο ένα «αστυνομικό» μυθιστόρημα.

Αν θέλαμε να το κατατάξουμε κάπου, θα λέγαμε ότι το «Κορίτσι του τρένου» είναι ένα γυναικείο ψυχολογικό θρίλερ. Πολλές γυναίκες ανακαλύπτουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους στις πρωταγωνίστριες αλλά και κομμάτια της προσωπικής τους ιστορίας, κομμάτια που έχουν να κάνουν με τις ανθρώπινες αδυναμίες, τις δικές τους ή των άλλων που επηρέασαν τη δική τους ζωή. Να σημειωθεί ακόμη, μολονότι έχουμε να κάνουμε με μία εντελώς διαφορετική ιστορία, ότι το βιβλίο αυτό έχει αρκετά κοινά στοιχεία με ένα εξίσου συναρπαστικό μυθιστόρημα, το «Κορίτσι που εξαφανίστηκε» της Gillian Flynn, τόσο στην αφήγηση, όσο και στη ρεαλιστική απόδοση των χαρακτήρων — ενώ και η λύση του μυστηρίου είναι εξίσου ανατρεπτική.

Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της Βρετανίδας Πόλα Χόκινς, η οποία έχει εργαστεί για 15 χρόνια ως δημοσιογράφος και, σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για την ίδια, δανείστηκε χρήματα από τον πατέρα της για να αποσυρθεί από τη δουλειά και να γράψει αυτό το σκοτεινό, ιδιαίτερο βιβλίο. And the rest is history…

Το «Κορίτσι του τρένου» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση του Αναστάσιου Αργυρίου, και, αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη, κάντε το τώρα. Κυκλοφορεί με νέο εξώφυλλο, ενόψει της προβολής της ταινίας με πρωταγωνίστρια την Έμιλι Μπλαντ, που κάνει πρεμιέρα στις 6 Οκτωβρίου.