Ταιριάζει το ροζ μουστάκι στον Μεϊμαράκη;

Ένα από τα θέματα που είναι στον αφρό της επικαιρότητας είναι αυτό της πολιτικής ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της ΝΔ. Αφορμή για το πρώτο άρθρο μου στο σάιτ τού Αμάγκι στάθηκε ένα κείμενο που έπεσε στην προσοχή μου σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Είναι  του Ευτύχη Βαρδουλάκη, και αντιγράφω εδώ ένα απόσπασμα:

«Πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε στο Μάντσεστερ το ετήσιο συνέδριο των Βρετανών Συντηρητικών. Ο Ντέηβιντ Κάμερον, αφού ξεκαθάρισε ότι δεν θα διεκδικήσει τρίτη εκλογή (το 2020 θα συμπληρώνει 10 χρόνια στην πρωθυπουργία και 15 στην ηγεσία του κόμματος), έθεσε την ατζέντα του για την επόμενη 5ετία. Το κυρίαρχο στοιχείο του συνεδρίου ήταν η ανάδειξη του ζητήματος της “πραγματικής ισότητας” (“true equality”) ως βασικό στοιχείο της πολιτικής των Τόρηδων για τα επόμενα χρόνια. Μια ισότητα όμως που δεν προσεγγίστηκε με την κλασική αναδιανεμητική-επιδοματική λογική, αλλά στη βάση βαθιών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την παροχή ευκαιριών σε άτομα που εκ της φύσεως ή της κοινωνικής τους θέσης βρέθηκαν σε μειονεκτική θέση. Ο Κάμερον στην ομιλία του χρησιμοποίησε τα παραδείγματα μιας μαύρης κοπέλας που αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά της για να βρει ευκολότερα δουλειά, αναφέρθηκε στα μωρά που γεννιούνται με εθισμούς ή προβλήματα υγείας, στο σωφρονιστικό σύστημα και την αποτυχία του, καθώς το 50% των εγκληματιών υποτροπιάζουν τον πρώτο χρόνο μετά την αποφυλάκισή τους. Έθεσε επίσης το ζήτημα της “ισότητας γάμου” μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και παρομοίασε τις παρελάσεις των gay με εκείνες των σουφραζετών στις αρχές του αιώνα. Όλα αυτά ήχησαν λίγο περίεργα, καθώς ήταν κάπως παράταιρα με τη θεματολογία και η ρητορική που χρησιμοποιούσε παραδοσιακά το Συντηρητικό Κόμμα».

Πράγματι, το άνοιγμα μιας ατζέντας δικαιωματικής με έμφαση στο σωφρονιστικό σύστημα και στην ισότητα στον γάμο ξενίζουν, ηχούν περίεργα όταν τίθενται από ένα συντηρητικό κόμμα. Φαντάζομαι ότι κάπου, σε μία άλλη διάσταση, η Θάτσερ θα ριγεί. Και σίγουρα όχι από συγκίνηση.

Και δεν έχουν περάσει λίγοι μήνες που ο Κάμερον είχε δώσει συνέντευξη δίνοντας έμφαση στο δικαίωμα των γκέι και λεσβιών στην παιδοθεσία και προέτρεπε τα γκέι και λεσβιακά ζευγάρια να μη διστάζουν να προχωρούν σε αυτήν. Παράλληλα, είχε αναφερθεί στο οξύ πρόβλημα του μπούλινγκ που αντιμετωπίζουν οι τρανς άνθρωποι στο σχολικό περιβάλλον και στην ανάγκη της πραγματικής ισότητας για όλους τους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων των τρανς ανθρώπων.

Είμαι σίγουρη πως αρκετοί φίλοι και αρκετές φίλες μου θα επικαλεστούν ότι ο συντηρητικός Κάμερον προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να κάνει ένα «ροζ ξέπλυμα» («pink washing») των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας που με αυτές εξελέγη, και αυτές εφαρμόζει.

Δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω όσο καλά θα ήθελα τη βρετανική πολιτική σκηνή. Ενδεχομένως να είναι αληθής ο παραπάνω ισχυρισμός. Και άλλωστε κανείς και καμιά δεν επικροτεί τις περιοριστικές πολιτικές – ο Επίτροπος άλλωστε του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε έκθεσή του συνηγορεί πως οι πολιτικές λιτότητας δεν ενθαρρύνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Όμως, να. Προσπαθώ να φανταστώ κάποιον από τους διεκδικητές του προεδρικού θώκου του δικού μας συντηρητικού κόμματος, της ΝΔ, να κάνει την προεκλογική του εκστρατεία με ένθερμες δηλώσεις υπέρ της ισότητας στον γάμο και της παιδοθεσίας. Για την προστασία των τρανς από τις διακρίσεις, τη βία και το μπούλινγκ. Προσπαθώ να φανταστώ τον Μεϊμαράκη, τον Κυριάκο, τον Τζιτζικώστα –με συγχωρείτε, για τον Άδωνι μόνο ως τρολιά θα μπορούσα να το εκλάβω–, να γκαζώνουν για την αλλαγή των εγγράφων των τρανς ανθρώπων, όπως συμβαίνει ήδη σε δεκάξι χώρες της Ευρώπης, και αδυνατώ πλήρως. Με πιάνει μελαγχολία. Προσπαθώ ακόμη να φανταστώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που πρόσφατα δήλωσε ότι είναι υπέρ της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης, και από κάτω να τον χειροκροτούν βουλευτές και στελέχη της ΝΔ, και επανέρχονται στο νου μου ομοφοβικές δηλώσεις του Ντινόπουλου, άλλες ακραίες του Νεράτζη και πολλών ακόμη λουλουδιών που ανθούν στο περιβόλι του δικού μας συντηρητικού κόμματος.

Μα εδώ, θα μου πείτε, ο αριστερός Πρωθυπουργός μας, όταν ερωτήθηκε προ των εκλογών του Ιανουαρίου για το δικαίωμα στην παιδοθεσία, απάντησε πως αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το κρίνει πρώτα η επιστήμη, ενώ παλιότερα ο πιο «ριζοσπάστης» Αλαβάνος είχε απαντήσει πως χρειάζεται διάλογος στην κοινωνία ώστε να καταστεί πιο ώριμη.

Ναι, μπορείτε από οποιαδήποτε πολιτική σκοπιά θέλετε να κάνετε σκληρή κριτική στις πολιτικές του Κάμερον. Όμως, να, αυτά τα μουστάκια του Μεϊμαράκη πάντα μου υπενθυμίζουν το περιώνυμο: «Εγώ τον έχω πιο γλυκό» και τις δηλώσεις του Νεράτζη από βήματος Κοινοβουλίου, όπου παρομοίαζε τους γκέι συμπολίτες του με κτηνοβάτες.

Συντηρητικό κόμμα το ένα. Συντηρητικό και το άλλο.

Βαθιά πολιτισμικές οι διαφορές.