Take it as it comes

Εξαιρώντας τον Ανδαλουσιανό Σκύλο, ο σκύλος που με έχει προβληματίσει περισσότερο είναι αυτός ο βιαστικός αδέσποτος, που πολλές φορές βλέπω να περπατάει γοργά χωρίς να μπορώ να εντοπίσω το άμεσο ερέθισμα που θα τον έκανε να κινείται έτσι. Γιατί να βιάζεται ένας σκύλος, όταν η ικανοποίηση μιας φυσικής ανάγκης δεν τίθεται ως θέμα; Έχει αργήσει σε κάποιο ραντεβού; Λήγει άραγε κάποια προθεσμία, ή μήπως συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι πέρασαν τα χρόνια; Με θλίβει που ακόμα κι ένας αδέσποτος δεν χαλαρώνει ολοκληρωτικά. Με πληγώνει που η συμπεριφορά του φανερώνει ότι, ακόμα κι αυτός, στις παρυφές τής ύπαρξης, δεν παίρνει τη ζωή όπως έρχεται.

[ Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Πίττας (1985) ].