Ταμπλό βιβάν

ταμπλό βιβάν, το [tabló viván] (άκλ.): αναπαράσταση μιας ιστορικής συνήθ. σκηνής με ζωντανά ακίνητα πρόσωπα, ώστε να δίνουν την εντύπωση ζωγραφικού πίνακα [λόγ. < γαλλ. tableau vivant].

Το ταμπλό με τις επιλογές και τους στόχους βρίσκεται πάντοτε μπροστά μας: στην πρόσοψη μιας σχολής, στα πλαϊνά μιας δημόσιας υπηρεσίας, στην επιφάνεια ενός καφάο του ΟΤΕ ή στον κορμό μιας κολόνας της ΔΕΗ. Κάθε αφισάκι και μια ξεχωριστή ταυτότητα, κάθε χάρτινο απόκομμα και μια διαφορετική πορεία ζωής. Μάθημα ισπανικών — γιατί όχι; Μια γλώσσα ακόμα στο βιογραφικό, εύκολη, λατινογενής, ένα-δυο χρόνια εκμάθηση, μαθήματα μια-δυο φορές την εβδομάδα, ένα πιστοποιητικό επάρκειας, ένα χαρτί ακόμη στο ντοσιέ με τις ζελατίνες και, ποιος ξέρει, μπορεί να ανοίξει ένας ακόμη δρόμος διαφυγής, ίσως, για εκείνη τη θεσούλα στο Αλικάντε, στην επιτροπή εμπορικών σημάτων, ήσυχη γραφειοκρατική ζωή, ευρωυπάλληλος, ασφάλεια ζωής και μάλιστα με λιακάδα. Μα αν πάλι βαρεθώ εκεί πέρα και με πιάσει στη δαγκάνα του ο νόστος, αν γίνω και εγώ γραφικός ελληνάρας εξωτερικού και αρχίσω να θεοποιώ τα ντολμαδάκια της γιαγιάς, να διδάσκω στους ξένους συναδέλφους τη σοφία του φραπέ και να παριστάνω τον μικρανιψιό του Πλάτωνα, τότε μήπως καλύτερα να παραμείνω εδώ; Προκήρυξη για τη σχολή Δημόσιας Διοίκησης, για το Δικαστικό ή ίσως για Ειρηνοδίκης, φροντιστήριο και διάβασμα, πολύ διάβασμα, όγκοι με φωτοτυπίες και φωσφοριζέ στάμπιλο, σαν τις Πανελλήνιες, ξανά από μηδενική βάση, όλα από την αρχή, για μια θέση, για λίγη σταθερότητα, κανονικότητα. Γραφείο στην επαρχία, σε κανένα νησάκι, με θέα στο παλιό λιμάνι, σφραγίδες και χαλασμένο φωτοτυπικό, ιεραρχία, υπηρεσία, ο κόσμος του Δημοσίου, ξύπνημα νωρίς - σχόλασμα νωρίς, επιλογή ζωής για μια ολόκληρη ζωή. Δύσκολες οι μεγάλες αποφάσεις, η αφοσίωση σε ένα στόχο. Κι αν το μετανιώσω; Κι αν τίποτα από όλα αυτά δεν μου ταιριάζει; Καλύτερα μια ψυχαγωγική απόδραση, λίγη ζωντανή μουσική, το είδος το γνώριμο, το παλιό, σαν προ-κρισιακή αναβίωση, σαν καταφύγιο.

Αυτό ή το άλλο λοιπόν;

Επιλογές καρφιτσωμένες, φαντασιακές διαδρομές, το μέλλον που νομίζεις ότι μπορείς να οργανώσεις. Σαν ένα τραγούδι του Brian Eno:

This What I thought I knew / This What I thought was true.

Αυτό το «This», όμως, δεν θα υπάρχει διαθέσιμο για πάντα, ο χρόνος κυλά και τα τρένα αναχωρούν για άλλους σταθμούς. Αλλά εσύ πρέπει να διαλέξεις πού θαεπιβιβαστείς κι ας μην ξέρεις πού θα καταλήξεις. Η χειρότερη επιλογή είναι η μη επιλογή. Είναι η αδράνεια.