Τυπογραφικές διορθώσεις

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Τέτοια μέρα, τέτοια ώρα (παραδόξως: οποιαδήποτε ώρα και αν διαβάζεται αυτό το κείμενο), θα ήμασταν ήδη στον Ερωδό, με τον καφέ κάπως παράμερα στο τραπέζι (καφές θα ήταν, κανείς μας δεν έπινε στα σοβαρά αλκοόλ εκείνο τον καιρό, ήταν πέρα για πέρα αχρείαστο), οι εφημερίδες θα ήταν ακουμπισμένες στην κενή καρέκλα δίπλα μας, από πάνω η τσάντα, και κατά το δυνατόν ολόισια μπροστά μας θα υπήρχε ξετυλιγμένο ένα ρόλο φωτοσύνθεσης, το τασάκι με τα αποτσίγαρα (όλοι καπνίζαμε τότε στα σοβαρά) στερέωνε την ελεύθερη πλευρά, η μέρα, θεωρητικά, ήταν αυτή που δεν επέτρεπε άλλη αναβολή, αρκετά μάς πήγαν πίσω τις διορθώσεις τα Χριστούγεννα, έστω και αν στην πραγματικότητα δεν σήμαιναν την παραμικρή υποχρέωση, έστω και αν δεν ήταν παρά ένας προσχηματικός περισπασμός, ένα ανομολόγητο άλλοθι για να προσποιηθείς ότι η κανονικότητα προϋποθέτει τέτοιες αναβολές, που ωστόσο δεν μπορούν να εκτείνονται πιο πέρα από μια Κυριακή σαν τη σημερινή, έστω και αν το ρολό που ξετύλιγες περίφροντις ήταν ήδη γεμάτο διορθώσεις στα εκατέρωθεν του κειμένου περιθώρια, πάντα υπήρχε κάποια παραγραφοποίηση που οφειλές να αναθεωρήσεις, κάποια περίοδος υπερβολικά μεγάλη, μια παύλα εδώ, ένα κόμμα εκεί, αλλά πρωτίστως όλα αυτά (τα οποία ήταν στην ουσία έτοιμα, και στην πράξη κανένας δεν θα τα περίμενε πριν από τα Φώτα ή του Αϊ-Γιάννη), πρωτίστως γίνονταν για να μπορείς να έχεις εύκαιρο το βλέμμα προς τα σκαλιά της εισόδου, περιμένοντας, μήπως και επαναληφθεί εκείνη η σκηνή που είχε μια χρονιά κατορθώσει να κλονίσει την κυριαρχία της μοναχικής ασφάλειάς σου — ούτε μεγάλες θεατρικότητες βεβαίως ούτε πολλές κουβέντες, «Για σένα ήρθα», αυτό όλο κι όλο. Στις αρχές του έτους που φεύγει, τα ελάχιστα τυπογραφικά του βιβλίου σου, «Ο πειρασμός της γραφής», έφτασαν για τελικό έλεγχο στο μέιλ την ώρα που επέστρεψες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στις Βρυξέλλες, ένα PDF αρχείο, τι άλλο… Ήταν αδύνατον να τα διατρέξεις επιτόπου, η θεωρητικώς ιδανική ησυχία του δωματίου σε αποδιοργάνωνε ήδη από τη σελίδα τίτλου. Βεβαίως δεν έπαιρνε, όπως πάντα, αναβολή (στην πράξη, ένα εικοσιτετράωρο αργότερα θα ήσουν στο σπίτι, ασφαλώς δεν ανέτρεπε οποιονδήποτε σχεδιασμό η αναμονή μίας ημέρας), βγήκες, διάλεξες το Le Corbeau για την υπερήφανη παρακμή του, και, στο τραπέζι που είχε από το βάθος την πιο καλή ορατότητα στην είσοδο, ακούμπησες προσεκτικά το τάμπλετ, κατά το δυνατόν ολόισια μπροστά σου. (Την Τρίτη 29 Δεκεμβρίου ο Πλανήτης Γραφή παρασύρεται από τη βαρυτική δύναμη της μουσικής, αλλά κρυφοκοιτάζει τους στίχους: προσκεκλημένοι των εκπομπών που ακούστηκαν μέσα στο 2015 διαλέγουν τραγούδια για να αποχαιρετήσουν το έτος. Το ίδιο κι εσείς: στέλνετε ίνμποξ εδώ με λινκ για το τραγούδι που θα θέλατε να ακούσετε, μαζί και δυο λόγια που εξηγούν γιατί διαλέγετε το συγκεκριμένο για τη χρονιά που φεύγει, και συντονίζεστε στον Αμάγκι την Τρίτη στις 8 μ.μ., αναμένοντας: 1. Να ακούσετε το τραγούδι που διαλέξατε, 2. Να ακούσετε αν είστε μέσα στους τρεις ακροατές που κερδίζουν ένα αντίτυπο από τον «Πειρασμό της γραφής»).