Μικρό ενδυματολογικό

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Μέσα καλοκαιριού του 2006, πολύ ζεστού και κείνου, και η συνάντηση είχε οριστεί να γίνει στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, στην Αθήνα, μια τυπική, ανεπίσημη εισαγωγική συνάντηση συμμετεχόντων σε ένα έργο ψηφιοποίησης. Βγήκα πρωί στην παραλιακή, απ’ όπου θα περνούσε με το αυτοκίνητό του ο Λ.Χ. για να με πάρει και να πάμε στο αεροδρόμιο, αφού προηγουμένως είχε επιβιβάσει τον αείμνηστο Δ.Γ., που είχε κρίνει αναγκαίο, αν και πρόεδρος, να παραστεί σε κείνη την τεχνικού τύπου συνάντηση ρουτίνας, και στα πρώτα δύο λεπτά αναμονής σκεφτόμουν ήδη ότι θα γέμιζε κηλίδες ιδρώτα το μακρυμάνικο, καλοσιδερωμένο πουκάμισο που είχα φορέσει· ο τόπος έβραζε. Μπήκα με ανακούφιση στο δροσερό από τον κλιματισμό αυτοκίνητο, με κοίταξε ο πρόεδρος από το μπροστινό κάθισμα στρέφοντας περισσότερο το βλέμμα παρά το κεφάλι, «Να κάνουμε μια στροφή να πάρεις απ’ το σπίτι ένα σακάκι, μήπως κρυώσεις με το πουκάμισο μονάχα…» Στροφή δεν κάναμε, στη συνάντηση εμφανίστηκαν οι περισσότεροι με πόλο ή τι-σερτ, μα ώς το βράδυ που επιστρέψαμε δεν είχε φύγει απ’ το στομάχι μου το ύπουλο αίσθημα ντροπής για εκείνο τον πρωινό υπαινιγμό παράβασης μιας άτυπης ενδυματολογικής δεοντολογίας, κι ας μην υπήρχε ούτε ένας φωτογράφος να την απαθανατίσει.