Το ισχυρό νήμα του παρελθόντος

Πραγματικό αντίδοτο στη μοναξιά είναι το ομώνυμο μυθιστόρημα της Σινοαμερικανίδας Γιγέν Λι. Καιρό είχα να λαχταρήσω έτσι για βιβλίο, να θέλω τόσο πολύ να το διαβάζω και παράλληλα να εύχομαι να μην τελειώνει.

Η ιστορία φαίνεται απλή. Μια νεαρή Κινέζα, η Σαοάι, χρόνια εγκλωβισμένη σε ένα ανενεργό κορμί, πεθαίνει. Ο Μπογιάνγκ, φίλος της από παλιά, φροντίζει για την αποτέφρωσή της και στέλνει ηλεκτρονικό μήνυμα στις δυο κοινές τους φίλες για να αναγγείλει τον θάνατο. Η Μοράν και η Ρουγιού έχουν μεταναστεύσει στην Αμερική, σε άλλη Πολιτεία η καθεμιά. Ακολουθώντας τις ζωές τους, συνειδητοποιούμε πως είναι πολύ μόνες, όχι απαραίτητα δυστυχείς, αλλά πάντως ανίκανες να κάνουν ή να διατηρήσουν σταθερές σχέσεις αγάπης.

Το βιβλίο προχωρά έτσι, ανάμεσα στις τωρινές ζωές των τριών φίλων και —με συχνά φλας μπακ— στο παρελθόν τους. Μαθαίνουμε πώς γνωρίστηκαν, πώς έτυχε και έκαναν κοινή παρέα, τι συνέβη με το ατύχημα που άφησε τη Σαοάι νεκρή μέσα στο ίδιο της το σώμα. Και, όσο προχωρά η πλοκή, συνειδητοποιούμε πόσο επηρέασε αυτό το γεγονός τους υπόλοιπους τρεις και πόσο ένα συμβάν που έγινε στην εφηβεία σου καθορίζει τη ζωή σου για πάντα.

Οι ήρωες της Γιγέν Λι είναι μοναχικοί, όμως δεν σπάνε εντελώς τους δεσμούς τους. Μέσα από αυτούς, η συγγραφέας στήνει μια έξοχη τοιχογραφία της ζωής στη σύγχρονη Kίνα, μιλά με νηφαλιότητα για το τι ακολούθησε μετά το αιματοκύλισμα στην πλατεία Τιενανμέν. Παράλληλα, γράφει για τη ζωή των Κινέζων που μετανάστευσαν στην Αμερική· τους ανθρώπους που ανήκουν σε δύο πατρίδες ή και καμιά· για τη σημασία που έχει η χώρα και ο τρόπος όπου μεγάλωσες ως παιδί για όλη την υπόλοιπη ζωή σου.

Οι κεντρικοί χαρακτήρες δεν ευτύχησαν στην παιδική τους ηλικία. Τη Ρουγιού την παράτησε η μαμά της στη γέννα, και τη μεγάλωσαν ώς τα δώδεκά της δυο αυστηρές θεούσες θείες, που της ενστάλαξαν την αγάπη για έναν εκδικητικό Θεό, που την προόριζε για νύφη του. Ο Μπογιάνγκ μεγάλωσε με τη γιαγιά του, γιατί οι γονείς του —καθηγητές Πανεπιστημίου— δεν προλάβαιναν να τον έχουν κοντά τους. Η Μοράν έζησε μες στη φτώχια. Όσο μαθαίνουμε για την εφηβεία τους, γίνονται οικείοι στον αναγνώστη, συμπαθητικοί και απωθητικοί μαζί, θέλεις να μάθεις τι και γιατί τους συνέβη, πώς αντιμετώπισε ο καθένας την πραγματικότητα.

 Το «Αντίδοτο στη μοναξιά» είναι σπουδαίο βιβλίο. Η Γιγέν Λι έχει το χάρισμα της αφήγησης· ακόμα και με τον τρόπο που γράφει, αποσπασματικά, κατακερματισμένα, το νήμα της ιστορίας δεν χάνεται ποτέ. Και οι ήρωες της, ακόμα κι αν κάποτε μοιάζουν αποφθεγματικοί, λίγο μονοδιάστατοι ή και κολλημένοι, είναι ικανοί να στοιχειώσουν τις σκέψεις σου τις νύχτες πολλή ώρα αφότου έχεις κλείσει την τελευταία σελίδα.