Καταφανώς αργά

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Κάθε φορά που έχει βραδιάσει προτού φτάσεις στο ξενοδοχείο, βγάζεις μια φωτογραφία τον δρόμο που καταλήγει σε αυτό· τα φώτα, οι σηματοδότες θαμπώνουν το αποτέλεσμα από την κάμερα του κινητού, κι ένα κιτρινωπό επίχρισμα που αυτομάτως διατρέχει την εικόνα γεννά κίνδυνο σύγχυσης: πίσω του, οι γραμμές του τραμ στο οδόστρωμα του Ελσίνκι, ας πούμε, ελάχιστα διαφέρουν από των Βρυξελλών, μα ήταν 2010 όταν έφτανες σχεδόν μεσάνυχτα στο πρώτο και 2016 όταν η κυλιόμενη σκάλα του μετρό σε έβγαλε για ακόμη μια φορά στην επιφάνεια του Πάρκου στις Βρυξέλλες, και σ’ όλα αυτά τα χρόνια, κάθε φορά που η φυσική παρουσία το υπενθύμιζε, αλλά και στις πολλαπλάσιες περιστάσεις που «στο κατώφλι του ύπνου» επιστρατευόταν η ανάμνησή της, δοκίμαζες να εντάξεις τη διαδρομή σε συμφραζόμενα κανονικότητας, και ακολουθούσες το νήμα μιας υποθετικής ημέρας προς τα πίσω — ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είναι αργά και επιστρέφεις από κάποια δουλειά που βράδυνε στο γραφείο, πώς θα είχαν γυρίσει αλήθεια τα παιδιά στο σπίτι, και πού να ήταν το σχολείο τους, πώς θα έφταναν κάθε πρωί σε αυτό, από πού θα περνούσες για δυο-τρία ψώνια, αν χρειαζόταν για την προετοιμασία της επομένης, και πώς θα έφτανες σε κάποιο γήπεδο του τένις ή στον ορθοδοντικό, πώς θα διεκπεραιώνονταν, τέλος πάντων, οι πιο κοινές υποχρεώσεις που εδώ γεμίζουν βράδια κι εβδομάδες, πώς θα σχηματιζόταν η συνήθεια πέρα από τον μοιραίο εξωτισμό και τις προστατευμένες συνθήκες ενός σύντομου ταξιδιού εργασίας; Άδικη ένταση όμως όλ’ αυτά, που σβήνει μπροστά στη ρεσεψιόν, κι όσο διαρκεί η στερεοτυπική διαδικασία (διαβατήριο, υπογραφή, πιστωτική, κάρτα-κλειδί, «Το πρωινό αρχίζει στις εφτά — καλωσορίσατε και πάλι…»), επαληθεύεις νοερά πως και το 2010 και το 2016 εξίσου, ό,τι κι αν μεσολάβησε, όσα κίνητρα και όσα άλλοθι κι αν περιέχει αυτό που μεσολάβησε, είναι πρωτίστως η δική σου ανεπάρκεια, η ανεπανόρθωτη ροπή προς τη συνήθεια, η ατολμία, η νωθρότητα, που απαγόρευσαν να γίνει ένας τέτοιος δρόμος μέρος της καθημερινότητάς σου. Και, αντίθετα με όσα γράφονται στα εγχειρίδια αυτοβοήθειας (τα έντυπα, του εμπορίου, και τα αυτοσχέδια που αδάπανα ανταλλάσσονται στα σόσιαλ μίντια), πολλές φορές είναι καταφανώς αργά.