Μία αργία και η σεζόν που τελειώνει

Είμαι ήδη πάρα πολύ κουρασμένη, άσε που δεν θέλω να πάω πάλι για δουλειά όταν οι περισσότεροι κάθονται, οι φίλοι κανονίζουν για βόλτα και καφέ, άλλοι λείπουν στην εξοχή, έχω σχεδόν τρεις μήνες να βγω από την πόλη, και δεν πάω ποτέ πουθενά.

Θα πας. Γιατί πρέπει. Η σεζόν τελειώνει, οι εύκολες, ευχάριστες, καλοπληρωμένες διαδρομές είναι λίγες ακόμη. Μετά θα παραπονιέσαι στα στενά της πόλης.

Ας παραπονιέμαι. Δεν μπορώ, με πειράζει να δουλεύω χωρίς διακοπή, να δουλεύω και να χάνω στιγμές από το παιδί μου, από τους δικούς μου, από τα βιβλία μου.

Καλά, πήγαινε τώρα, μην κάνεις σαν παιδί, πρέπει. Αν δεις πόσα είναι αυτά που πρέπει να πληρώσεις, θα το καταλάβεις και μόνη σου.

Εντάξει, πάω. Θα οδηγήσω και θα μου περάσει.

Η παρέλαση έχει μόλις τελειώσει στο Σύνταγμα, η μικρή μου επιβάτιδα ανεμίζει την ελληνική σημαία και μπαίνει στο αυτοκίνητο μαζί με τους γονείς της. Διασχίζουμε την άδεια πόλη και σύντομα φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Ησυχία στις αναχωρήσεις, έχει πιάσει και το πρώτο κρύο, φυσάει και δυνατά, λίγοι κυκλοφορούν.

Πάει, τελείωσε η σεζόν, να δούμε πώς θα βγει ο χειμώνας.

Α ναι; Τώρα σε νοιάζει πώς θα βγει ο χειμώνας; Πριν από λίγο σκεφτόσουν καφέδες κι εκδρομές!

Σωστά, απλώς έχω κουραστεί…

Οι επόμενοι επιβάτες μου έρχονται από τη Στοκχόλμη. Φορούν πολύ καλοκαιρινά ρούχα και είναι χαρούμενοι που έχει αρκετή ζέστη και θα μπορέσουν να περάσουν μία εβδομάδα σε ένα κοντινό νησί. Τους κοιτώ και είναι σαν να βλέπω να κρατά το καλοκαίρι για λίγο ακόμη. Τους αφήνω στο ξενοδοχείο τους και οδηγώ για λίγο στους δρόμους της πόλης. Εδώ που τα λέμε, μου έχουν λείψει. Οδηγώντας, μήνες τώρα, από το αεροδρόμιο ή το λιμάνι προς κάποιο ξενοδοχείο, δεν είχα ποτέ τον χρόνο να μπλεχτώ στα στενά της.

Μπορεί να χρειαστεί να δουλέψω έως και τον τριπλάσιο χρόνο, να μείνω ακινητοποιημένη στην κίνηση, να νευριάσω και να στενοχωρηθώ, αλλά έχει άλλο ενδιαφέρον ο δρόμος — είναι πολύ πιο δύσκολος αλλά έχει ενδιαφέρον.

Ναι, καλά, πες μας κι άλλα τέτοια ρομαντικά, όταν θα κάνεις υπολογισμούς στο τέλος του μήνα, να τα θυμάσαι αυτά τα γλυκανάλατα!

Εννοώ πως είναι ωραίο να έχεις καλεσμένους, είναι ωραίο η επαφή μαζί τους να σε αποσπά από τα προβλήματα του κόσμου σου, αλλά έχει άλλη χάρη η καθημερινότητα της πόλης. Μην γκρινιάζεις, όλα καλά θα πάνε!

Καλό χειμώνα.

Καλό χειμώνα. Ναι.