Η απατηλή νωχέλεια

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Δεν είναι τόσο η αποβίβαση σε ώρα περασμένη, βραδινή, το μικρό συγκεντρωμένο πλήθος που κάπως, ελάχιστα, διαταράσσει την ησυχία στο κατά τα άλλα έρημο αεροδρόμιο, για την ακρίβεια: ο τρόπος που το έρημο αεροδρόμιο ρουφάει το μικρό συγκεντρωμένο πλήθος παρασέρνοντάς το με διαδοχικές σημάνσεις στη διαδρομή μέσω της οποίας θα το παραδώσει στην απέραντη νύχτα της πόλης (ακόμα και σε μικρές πόλεις, η νύχτα μπορεί να είναι απέραντη), δεν είναι τόσο αυτή η ελάχιστη ρουτίνα, ενταγμένη στον αεικίνητο άηχο μηχανισμό αυτών των μικρογραφημένων διασταυρώσεων αστικών και εργαστηριακών σχηματισμών, δεν είναι αυτή που αποτυπώνει το διαρκές θαύμα της λειτουργίας τους, όσο η αργόσυρτη μετάβαση από την κατάσταση της απογευματινής έντασης στη νυχτερινή νωχέλεια, την οποία εξασφαλίζει μια αναμονή ανταπόκρισης δύο-τριών ωρών, τοποθετημένη (κατά τύχη ή σκοπίμως) στη ζώνη που η οθόνη σταδιακά γεμίζει από αναχωρήσεις αυριανές, τα καταστήματα εκπέμπουν ίσως λίγο φως μέσα από τις χαραμάδες των κατεβασμένων μεταλλικών ρολών στις προθήκες, καθαριστές μετακινούν τον εξοπλισμό τους τακτοποιημένο στις αποθήκες κοιτάζοντας κάθε τόσο το κινητό τους, στη ζώνη που δικαιολογεί κάποια έπαρση ότι αυτός ο κατεξοχήν παγκόσμιος δημόσιος χώρος συνεχίζει να λειτουργεί για χάρη σου (και για τους άλλους ταξιδιώτες της πτήσης σου οπωσδήποτε, που σιγά-σιγά συγκεντρώνονται στη Θύρα, αλλά και για σένα), με την αξιοθαύμαστη αφανή αποτελεσματικότητα που προϋποθέτει η παραμικρή διαδικασία του, με την αμείωτη αφοσίωση που απαιτεί ο τελικός σκοπός τού κάθε ταξιδιώτη (την απέραντη νύχτα ή το ξημέρωμα του προορισμού του) και με τη σχεδιασμένη επινοητικότητα που σχηματίζει και διαχειρίζεται τη συλλογικότητα η οποία τον χωρά και τον υπηρετεί κάθε φορά, αλλά κυρίως με την απατηλή νωχέλεια που επιστρατεύει για να σου μεταφέρει την αίσθηση ότι και στα αεροδρόμια νυχτώνει, ότι η οικεία διαδοχή των ωρών κάθε μέρας σου ισχύει κι εδώ, ενώ στην πράξη καθετί που απαιτείται για να επιτευχθούν όλα αυτά λειτουργεί με την ένταση που θα λειτουργήσει την επομένη στην ώρα αιχμής. Υπ’ αυτή την έννοια, μερικά εικοσιτετράωρα σιωπηλής εντατικής παρακολούθησης του τρόπου που διοικείται και λειτουργεί ένα αεροδρόμιο θα ήταν εύλογο προαπαιτούμενο για το πολιτικό προσωπικό πριν διανοηθεί ότι μπορεί να βάλει υπογραφή στην παραμικρή διοικητική απόφαση που αφορά έστω και έναν ακόμη εκτός του συντάκτη της. (Την Τρίτη 5 Ιανουαρίου, ο Πλανήτης Γραφή υποδέχεται τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Γιώργο Σκαμπαρδώνη).