Good Kill

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Θυμάμαι καλά την καλοκαιρινή νύχτα που είδα τον Ίθαν Χόουκ στην ταινία του Άντριου Νίκολ Good Kill να καταρρέει υπό το βάρος του καθήκοντός του, που ήταν να πιλοτάρει οπλισμένα drones, να μπαίνει κάθε μέρα στις τετραγωνισμένες λυόμενες κατασκευές μιας στρατιωτικής βάσης όπως μπαίναμε ως έφηβοι σε αίθουσες με την επιγραφή video games, να κάθεται σε ένα κόκπιτ και να βομβαρδίζει στόχους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, βλέποντας στην οθόνη μπροστά του ολοκάθαρα τις φιγούρες και τα πρόσωπα που θα διαμελίσουν τα θραύσματα των πυρών του, ώσπου να ακουστεί το παράγγελμα που δήλωνε τη λήξη της αποστολής: Good Kill… H κατάρρευσή του δεν οφειλόταν βεβαίως στον φόνο, δηλαδή στο εκλογικευμένο ζητούμενο της δουλειάς του, αλλά στο γεγονός ότι δεν είχε πια τη δυνατότητα να τον εκτελεί με όρους πραγματικότητας που δεν είναι εικονική ως προς τις συνθήκες της. Θυμάμαι καλά εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα επειδή έτσι απαιτήθηκε να κάνω για να γραφτεί αυτό το σημείωμα, που την ανασύρει επειδή τη χρειάζεται για τον επιχειρούμενο να καταγραφεί εδώ συλλογισμό, και είναι ακριβώς η λεπτομερής ανάκλησή της ταυτόχρονα και ακύρωσή της, διότι στις συνθήκες εικονικής πραγματικότητας που αποτελούν το φυσικό και ζωτικό περιβάλλον της γραφής η νύχτα εκείνη γίνεται μια εικόνα, μια διαδοχή τυπογραφικών χαρακτήρων επί της οθόνης, και η αναφορά σε αυτήν —η ενδεχόμενη απόπειρα να περιγραφεί, η πιθανή ιεράρχηση των δεκάδων νημάτων που τη συνδέουν με το πρωί που προηγήθηκε, με τα πρόσωπα που περιείχαν οι ενδιάμεσες ώρες, με τις κινήσεις και τους λόγους τους— είναι οι φιγούρες που θα διαμελίσουν οι επιλεγμένες λέξεις μας, είναι τα στιγμιότυπα του βίου μας που θανατώνουμε χάριν της ποίησης και της πεζογραφίας ή (ακόμη πιο ανενδοίαστα) μιας τόσο ευκαιριακής υποτιθέμενης δημοσιολογίας. Επειδή κάθε τέτοιο στιγμιότυπο (και συνακόλουθα: όλα τα πρόσωπα και οι δεσμοί και τα παρεπόμενα που αυτό περιέχει) το οποίο γίνεται καύσιμη ύλη της γραφής υπάρχει εφεξής μόνο με τη μορφή που καταγράφηκε, μορφή απατηλή, ανακριβής, ψευδής εντέλει, σκοπίμως ή από κακοτεχνία, και η αποτελεσματικότητα της αποστολής μετριέται εντέλει με απώλειες που το χαρτί και η οθόνη τις τοποθετούν τόσο μακριά από τον δράστη, μα στο τέλος θα ακουστεί από τη μνήμη το παράγγελμα που τις τεκμηριώνει: Good Kill! (Την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου συνομιλούμε στον Πλανήτη Γραφή με τον ποιητή Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο).