Πίσω από το τιμόνι, μέσα στο κίτρινο αμάξι

Για να οδηγείς επαγγελματικά σε μια πόλη σαν την Αθήνα, πρέπει να αγαπάς την οδήγηση, τους ανθρώπους και, φυσικά, την ίδια την πόλη.

Η οδήγηση ήταν πάντα απόλαυση για εμένα. Όταν πήρα την απόφαση να κάνω (και) αυτήν τη δουλειά, ένιωσα τυχερή που θα με πληρώνουν για να οδηγώ. Μοναδική αίσθηση ελευθερίας ακόμη και στους μποτιλιαρισμένους δρόμους της πρωτεύουσας. Με τους ανθρώπους κατάφερνα πάντα να επικοινωνώ καλά. Τους ακούω προσεκτικά, έχω κάθε στιγμή στο νου μου ότι ο καθένας τους κουβαλάει πολλά, ότι έχει την προσωπική του διαδρομή και τις ιδιαιτερότητές του.

Η πόλη… αυτή η πόλη! Τη ζω σαράντα χρόνια. Έχω μνήμες, εικόνες, μυρωδιές από κάθε γωνιά της. Πολλές φορές με θυμώνει, με κουράζει — αλλά ένας όμορφος ουρανός, η θέα από τους λόφους της, η δυνατότητα να βρεθείς από το βουνό στη θάλασσα μέσα σε λίγη ώρα μού φτιάχνουν αμέσως τη διάθεση.

Στους δρόμους αυτής της πόλης γυρίζω καθημερινά, πότε με ανθρώπους που ζουν εδώ, πότε με τουρίστες που θέλουν να τη γνωρίσουν. Στους πρώτους προσπαθώ να κάνω τη διαδρομή τους ένα ευχάριστο διάλειμμα από το τρέξιμό τους, στους δεύτερους προσπαθώ να τους παρουσιάσω την πόλη μέσα από τα μάτια κάποιου που την αγαπά.

Τα σχεδόν δύο χρόνια που κάνω αυτό το επάγγελμα, έχω αντιμετωπίσει κάθε τύπο επιβάτη: τυπικούς, ευγενικούς, αγενείς, άξεστους, πονηρούς, ανθρώπους που σου πιάνουν την κουβέντα και μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους μπορείς άνετα να φτιάξεις το γενεαλογικό τους δέντρο (καθώς και αυτό των γειτόνων τους), σιωπηλούς, κεφάτους, θλιμμένους, περίεργους, πέφτουλες, κυρίους που σε ραίνουν με κομπλιμέντα, κυρίες που σου προξενεύουν γιους και ανιψιούς, και πολλούς, μα πολλούς με πάρα πολύ κακή σχέση με την καθαριότητα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, κατοικίδια, ακόμη και ασυνόδευτα πακέτα που τα κοιτούσα ακουμπισμένα στο κάθισμα του συνοδηγού.

Κάθε ημέρα έχει και κάποιον επιβάτη από σχεδόν κάθε κατηγορία. Οι διάλογοι και τα διάφορα περιστατικά είναι αστεία, τρυφερά, συγκινητικά, εκνευριστικά πού και πού, αλλά πάντα ενδιαφέροντα. Μετά από την ευγενική πρόσκληση να γράφω εδώ, θα μοιράζομαι μαζί σας, κάθε εβδομάδα, ιστορίες του δρόμου.

Καλώς σάς βρήκα!