Hans Olav Lahlum, «Άνθρωποι Δορυφόροι»

Μια προαναγγελθείσα δολοφονία. Ένα δείπνο με δέκα καλεσμένους και ένας πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας που πέφτει νεκρός. Ποιος από τους δέκα συγγενείς και στενούς, παλιούς του φίλους είναι ο δολοφόνος και γιατί σκότωσε τον οικοδεσπότη; Είναι κι αυτή μια περίπτωση «follow the money» ή κρύβεται κάτι άλλο από πίσω — και τι μπορεί να είναι αυτό;

Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων του με πρωταγωνιστές τον ντετέκτιβ Κ2 (Κόλμπιορν Κρίστιανσεν) και τη νεαρή, πανέξυπνη βοηθό του Πατρίσια, ο Hans Olav Lahlum συνεχίζει την πολύ επιτυχημένη συνταγή τού «όλοι είχαν λόγο να το κάνουν, ποιος όμως είναι ο δολοφόνος;»

Η ιστορία διαδραματίζεται το 1969. Ο επιχειρηματίας Μάγκνταλον Σέλντερουπ τηλεφωνεί στον Κ2 και του ζητά να συναντηθούν. Ο λόγος; Πιστεύει ότι κάποιος από τον στενό του κύκλο θα τον δολοφονήσει — και μάλιστα πολύ σύντομα. Το ραντεβού κλείνεται, αλλά ο Κ2 δεν θα συναντήσει ποτέ τον Σέλντερουπ που θα πέσει νεκρός το βράδυ πριν ακριβώς από τη συνάντηση. Ο Κ2 αναλαμβάνει την υπόθεση και ανακαλύπτει ότι όλοι, και οι δέκα προσκεκλημένοι του Σέλντερουπ, είναι εν δυνάμει δολοφόνοι. Αυτή τη φορά ο ντετέκτιβ δεν χάνει χρόνο και επικοινωνεί με την Παρίτσια. Ο χρόνος τρέχει, και η νεαρή, μυστική συνεργάτιδά του έχει την ικανότητα να δει καθαρά την εικόνα και να συνδέσει τα στοιχεία μεταξύ τους. Στο μεταξύ, η αστυνομία λαμβάνει γράμματα με προειδοποιήσεις για νέες δολοφονίες. Ποιος θα είναι το επόμενο θύμα;

Για μια ακόμη φορά ο Lahlum δημιουργεί σκηνικό κλασικού μυθιστορήματος της Άγκαθα Κρίστι, και το κάνει με μεγάλη επιτυχία. Ένας φόνος, ένας ερευνητής (δύο, εν προκειμένω), οι ύποπτοι, ο δεύτερος φόνος, η αποκάλυψη του δολοφόνου σε μια συνάντηση στην οποία έχουν προσκληθεί όλοι οι ύποπτοι. Και σε αυτό το βιβλίο, όπως και στο πρώτο της σειράς, είναι έντονες οι αναφορές του Lahlum στην περίοδο της γερμανικής κατοχής στη Νορβηγία, στους συνεργάτες των ναζί και στους ντόπιους αντιστασιακούς. Ο Lahlum, που ασχολείται ενεργά με την πολιτική της χώρας του, δίνει στοιχεία της πολιτικής κατάστασης της Νορβηγίας στα τέλη της δεκαετίας του ’60, χωρίς να κουράζει τους μη Νορβηγούς αναγνώστες του.

Και αν ως «Ανθρώπινες Μύγες» (τίτλος του πρώτου βιβλίου της σειράς) νοούνται οι άνθρωποι που βίωσαν κάτι τόσο τραυματικό που συνεχίζουν και αιωρούνται γύρω από αυτό το συμβάν σε όλη τους τη ζωή, οι «Άνθρωποι Δορυφόροι» είναι κάτι παρόμοιο: ορισμένοι πολύ ισχυροί κάνουν τους άλλους να κινούνται γύρω τους σαν δορυφόροι. Και οι δέκα καλεσμένοι του Σέλντερουπ κινούνταν γύρω του στις ατομικές τους τροχιές επί χρόνια. Ώσπου οι τροχιές εξετράπησαν και — επικράτησε το χάος.

Απόλαυσα το δεύτερο βιβλίο της σειράς εξίσου με το πρώτο, ίσως μάλιστα λίγο περισσότερο, διότι ο Κ2 και η Πατρίσια αρχίζουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλο καλύτερα, η Πατρίσια μεγαλώνει λίγο και πλέον η συνεργασία τους αλλά και η σχέση τους φαίνεται ότι μπαίνει σε άλλη φάση, χωρίς ωστόσο να ωριμάζει ακόμη.

Αν αγαπάτε την κλασική αστυνομική λογοτεχνία, θα λατρέψετε τους «Ανθρώπους Δορυφόρους». Το βιβλίο στην αγγλική μετάφρασή του ήταν υποψήφιο για το βραβείο Petrona ως το καλύτερο Σκανδιναβικό Αστυνομικό Μυθιστόρημα του 2015. Ανυπομονώ να διαβάσω τα υπόλοιπα τρία της σειράς αυτού του διόλου τυχαίου συγγραφέα, του Χανς Ούλαβ Λάλουμ, ενός δεινού σκακιστή, πολιτευόμενου με το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα της Νορβηγίας, γνωστού όχι μόνο για το επιστημονικό του έργο (είναι ιστορικός, κι αυτό φαίνεται στα βιβλία του), αλλά και για την εκκεντρικότητά του: το 2013 έδωσε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια συνέντευξη Τύπου, διάρκειας 30 ωρών, και μπήκε έτσι στο Βιβλίο Γκίνες.

 Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος σε εξαιρετική μετάφραση από τα αγγλικά του Χριστόδουλου Λιθαρή. Τα νορβηγικά ονόματα έχει αποδώσει η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη.