Ζέστη

ΚΑΡΤΑ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ.—Ξεχωρίζω τις εποχές από το πρωινό που είναι πια αδύνατον να φτάσεις στο γραφείο δίχως κηλίδες ιδρώτα στο πουκάμισο, κατά βάθος το μοναδικό σύνορο μεταξύ των δύο περιοχών στον προσωπικό μου χάρτη του έτους είναι αυτό, κι όσο περνούν τα χρόνια βαθαίνει η γραμμή του και γίνεται ρήγμα, και γίνεται χάσμα, και η νοσταλγία των ημερών που ο ψυχρός άνεμος θα περνάει ένα ελαφρύ σακάκι αρχίζει το πρώτο ξημέρωμα που ο αυχένας αφήνει το υγρό του ίχνος στο μαξιλάρι, κι ώσπου να λυτρωθεί μεσολαβούν βεβαίως όλες οι τελετουργίες του θέρους, κι όλες οι εκλογικεύσεις, κι όλες οι φευγαλέες χαρές του (ένα πολύ πρωινό βύθισμα στη θάλασσα, ένα καλό βραδινό σετ στο τένις, δυο δυνατά τζιν τόνικ μια νύχτα με ξαφνική μπόρα), δίχως να μειώνουν τη νοσταλγία, επειδή κάθε φορά είναι αναπόφευκτο το ακριβές συμπέρασμα (τα σώματα γύρω σου το τεκμηριώνουν, οι μακρινές αναμνήσεις το βεβαιώνουν, τα αεικίνητα παιδιά σου το επαληθεύουν), ότι το καλοκαίρι είναι εποχή της νεότητας, της αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας της πάνω στους όρους της αδυσώπητης ζέστης, της εξουσίας που μετατρέπει τη δυσφορία του καλοκαιρινού μεσημεριού σε ονειροπόλο νάρκη, τον ιδρωμένο λαιμό σε σήμα έρωτα, τη βαριά νυχτερινή νηνεμία σε τεταμένη μεμβράνη υποσχέσεων. (Την Τρίτη δε θα συναντηθούμε στην τροχιά του Πλανήτη Γραφή: Ελέγχω την πρόβλεψη θερμοκρασίας για τις Βρυξέλλες, 20 βαθμοί. Παίρνω σακάκι…)