Χρήστος Γραμματίδης

Μια νιτσεϊκών αποχρώσεων κατάβαση στην εφηβική ηλικία: ωμή, επώδυνη και σκοτεινή.

Το καλύτερο φιλμ που είδαμε στης Νύχτες Πρεμιέρας: μια ποιητική τραγωδία και ένας σιωπηλά εκκωφαντικός εικαστικός θρίαμβος χωρίς περιττά αισθητικά εργαλεία.

Ένας ασφυκτικός, αγέλαστος, ιεροεξεταστικός κόσμος καταδικασμένων που ταπεινώνονται παραδειγματικά: ένα κήρυγμα.

Κριτικές για τα φιλμ: «Σνάιντερ Εναντίον Μπαξ», «Στην Αγκαλιά του Φιδιού», «Dheepan», «Το Τραγούδι του Ελέφαντα». 

Κριτικές για τα φιλμ: «Retour à Ithaque», «Dégradé», «The Wolfpack», «The Other Side», «Tangerine».

Ένα εγχειρίδιο αισθητικής ανικανότητας, γεμάτο στυλιζαρισμένη, κενή μεγαλοπρέπεια.

Ένας σκηνοθέτης που αρκείται στην επιτυχία του, και ένα φιλμ που εντέλει δεν πραγματεύεται κάτι άλλο από το τίποτα: από το κενό.

Σκέψεις με αφορμή το φιλμ «Ikiru» («Ο Καταδικασμένος»).

Ένα μικρό προγραμματικό μανιφέστο από έναν απαιτητικό θεατή, από έναν θεωρητικό του κινηματογράφου, και από κάποιον που ζει (και) για το σινεμά.