Νίκος Δασκαλάκης

Διαλέγοντας προορισμούς ζωής από την αφετηρία της αστικής τοιχογραφίας.

Διασχίζοντας ένα δρόμο-σύνορο όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. 

Μια αρχαία μορφή, με μία αέναη —καθαρά νεοελληνική— αναβολή ενηλικίωσης.

Το μυστήριο της οδού Ακαδημίας: μία πύλη ιστορίας, φαντασίας και αποχαιρετισμού.

Η απόδραση από την πόλη και ο απολεσθείς Παράδεισος του κοινοτικού μικρόκοσμου.

Η χρονιά τελειώνει, η γιαγιά αφηγείται, η μουσική συνεχίζεται.

Ο πολιτισμικός συμβιβασμός σαν τοκετός, μέσω ενός χιλιόχρονου αθηναϊκού τοπόσημου.

Ένας τοίχος δημόσιος και συνάμα αυστηρά ιδιωτικός, ένας τοίχος σκοτεινός.

Συνύπαρξη διαφορετικών κόσμων σε ένα μεταμεσονύκτιο βαγόνι. Ή ενός κόσμου, μοιρασμένου δίκαια ανάμεσά μας.

Η ανάγκη για γιορτή, για παύση, για κανονικότητα.