Ξένια Κουναλάκη

Ο «Αγών» του Χίτλερ: γελώντας —παγωμένα— μαζί του.

Η ψύχραιμη καταγραφή του τρόμου, του φόβου και της απορίας: μια δουλειά που πρέπει να γίνει.

Για το βιβλίο του Κωστή Κορνέτη, «Τα παιδιά της δικτατορίας» (Εκδόσεις Πόλις).

Δουλεύοντας στην εφημερίδα, που είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ξεχωριστός και ίδιος.

Τι βλέπει κανείς σε ένα μουσείο, και γιατί.

Κοιτώντας μυστικά τη ζωή των άλλων και γράφοντας το σενάριό της.

Εισήγηση από τη χθεσινοβραδινή παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Βαμβακά, «Ο λόγος της Κρίσης» (εκδόσεις Επίκεντρο).

Μια Αριστερά που λοιδορείται, που μασκαρεύεται, που αλλάζει και που δεν ξεχνιέται.

Παιδιά στη θάλασσα, αυτοσχέδιες γιορτές, κρατημένα δάκρυα· και μια βιομηχανία της δυστυχίας.

Για τον «Γιο του Σαούλ», του Λάσλο Νέμες. Και για μια επιθυμία που ακούγεται παιδιάστικη.