Ξένια Κουναλάκη

Προτιμώντας το γράψιμο από τον προφορικό λόγο. Γιατί στη δεύτερη περίπτωση μπορεί καμιά φορά να ξεχάσεις και το όνομά σου.

Από το «like της αμοιβαιότητας» μέχρι το «like της κεκτημένης ταχύτητας» και  το «like της αμηχανίας». Και όλα τα απ’ ανάμεσα.

Γευστικοί και ακουστικοί συνειρμοί: η μνήμη της γλώσσας, του ουρανίσκου, και των εικόνων.

Η αυτοβιογραφία του Κώστα Σημίτη, ένας άνθρωπος που αλλάζει, και ένα ζευγάρι τακούνια μπηγμένα στο νωπό χώμα.

They fuck you up, your mum and dad.

Καπνίζοντας μέσα σε μια εκκλησία, κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι — και ένας αποχαιρετισμός.

Για το ιερό δικαίωμα στη μοναξιά, στην τεμπελιά και στη θλίψη.

Ακούγοντας τη μυρωδιά του καπνού, ή: Πώς κάποιος δεν σταματά ποτέ να καπνίζει, έστω από μέσα του.

Οδηγίες ταφής, πρωτόκολλο πένθους και το soundtrack μιας κηδείας.

Φτάνοντας, όπου να ’ναι, στα δεκαοχτώ: well spent youth.