Σταύρος Ασθενίδης

Όταν, τις ημέρες της καραντίνας, το Skype δεν είναι αρκετό.

Γλυκό με κεράσια, για ένα μακρύ ταξίδι με το αμάξι.

Η γεύση και η μνήμη της βανίλιας, του καλοκαιριού και της ζέστης.

Όταν δεν σε νοιάζει αν έχει κολλήσει το φαΐ.

Δυο άνθρωποι, στην άμμο, το καλοκαίρι, με δυο γιαρμάδες και λίγο νερό.

Ζυμώνοντας ψωμί μια Κυριακή πρωί.

Νηστεία, παγωτό πύραυλος, και δυο πληγιασμένα γόνατα.

Μερικές μένουλες, δυο μπαρμπούνια και άλλα δυο προσφυγάκια, από το ψυγείο.

Ρυζάλευρο και ανθόνερο, γάλα και ζάχαρη, και καραμελωμένα πέταλα τριαντάφυλλου: μουχαλεμπί.